Δώσε το χέρι στον συνάδελφο......

Μέσα στην δίνη της εφημερίας, πόσες φορές έχουμε ζητήσει ένα χέρι βοηθείας από συνάδελφο και πόσες φορές δεν είδαμε στο διπλανό εξεταστικό κρεβάτι τον συνάδελφό μας να προσπαθεί να "στρώσει" έναν ασθενή πασχίζοντας πότε με τον ορρό και πότε με το στηθοσκόπιο ή το σφυγμομανόμετρο να δει μήπως και ο ασθενής του συνήλθε από την αγωγή που του χορήγησε.
Χωρίς αμφιβολία όλοι μας στην διάρκεια της ειδικότητας βρεθήκαμε σε δύσκολη στιγμή και κληθήκαμε να πάρουμε αποφάσεις που έγερναν πότε στην πλευρά του θανάτου και πότε στην πλευρά της ζωής. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα με την κατάσταση στον χώρο της Υγείας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και τις συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας να χειροτερεύουν, ο συνάδελφος στην διπλανή μας εξεταστική κλίνη χρειάζεται την βοήθειά μας για ένα λόγο παραπάνω.
Όλοι μας περάσαμε από την θητεία του ειδικευόμενου και νοιώσαμε καλά στο πετσί μας την απογοήτευση, και τη θλίψη όταν κατέληγε ένας άνθρωπος, αλλά και την ευχαρίστηση όταν οι ασθενείς που ασχοληθήκαμε ανάρρωναν και γύρισαν σπίτια τους υγιείς. Αυτές οι εναλλαγές συναισθημάτων και οι μεταπτώσεις από την χαρά στην λύπη και από την λύπη στην χαρά είναι που σφυρηλατούν μέσα στον κάθε ιατρό την ατσαλένια θέληση να μπορεί να είναι "χρήσιμος" και να προσφέρει τις γνώσεις του αλλά και την συμπόνια του, την αυτοπεποίθηση αλλά και την δύναμη να θεραπεύσει και να σταθεί στο πλάι του ασθενή του.
Σε αυτόν τον συνεχή αγώνα ο συνάδελφος μας έχει ανάγκη τόσο για την επιστημονική μας εμπειρία αλλά και για την στήριξη στο κουράγιο και την δύναμη που σήμερα απαιτείται σε πολλαπλάσιο βαθμό απ΄ ότι παλαιότερα, λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά και των πιο απλών, όπως ραμμάτων ή γαζών και συρίγγων.
Η δύναμη μπροστά στην αρρώστια πολλές φορές λιγάει όχι από δειλία , αλλά από απελπισία και ανημποριά, μπρός στα ανυπέρβλητα εμπόδια που κάποιοι ανεγκέφαλοι προκήρυξαν για την καθημερινή Ιατρική πράξη και από σωτήρια την έκαναν απλά παρηγορήτρια, να άγεται και να φέρεται από την μεταφορά των κονδυλίων από τον κουτσουρεμένο προϋπολογισμό της δύσμοιρης Δημόσιας Υγείας.
Από πότε η περίθαλψη των ασθενών εμπίπτει στην καλή θέληση των φιλάνθρωπων που στο κάτω-κάτω βοηθητικά μόνο μπορούν να επέμβουν και όχι καταλυτικά; Από πότε η περίθαλψη των πιο βαρέων ασθενών αντί να είναι μέλημα της πολιτείας έγινε μέλημα των πάσης φύσεως χορηγών που παρ΄ όλες τις αγνές τους προθέσεις, έρχονται να διαψεύσουν τις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί δημιουργίας νέων κρεβατιών Εντατικής;
Σίγουρα ο συνάδελφος της διπλανής εξεταστικής κλίνης μέσα από την επιθυμία του να προσφέρει, ποτέ δεν σκέφτηκε ότι αυτός που υποφέρει μπροστά του είναι από άλλη χώρα, ή άλλης θρησκείας ή ακόμα- ακόμα φτωχός ή πλούσιος για να του δώσει την ιατρική του φροντίδα, οπότε και κανένας άλλος δεν μπορεί να τον κάνει να αλλάξει την πεποίθησή του πάνω σε αυτό. Άλλωστε κανείς μας δεν γεννήθηκε μαύρος ή άσπρος στο αίμα, χριστιανός ή αλλόθρησκος στο δέρμα, όλοι μα όλοι μας γεννηθήκαμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΩΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ.-

ΑΝΤΩΝΙΟΣ-ΠΑΡΙΣ ΣΩΤΟΣ

πηγή στήλη ΑΠΌΨΕΙΣ του ygeianet