ΕΙΔΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΜΕΤΑΞΑ»

«Σβήνει» από την υποχρηματοδότηση - Σε κίνδυνο χιλιάδες ζωές

Μόνο ο αγώνας ασθενών κι εργαζομένων θα εξασφαλίσει τη σωτηρία του και την πρόσβαση όλων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς πληρωμές

Κάποτε φάνταζε με «αμερικάνικο σενάριο» πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα πεθαίνουν επειδή δεν έχουν χρήματα για να θεραπευτούν ή θα εγκαταλείπονται αβοήθητοι πίσω από τις κλειστές πόρτες του δημόσιου νοσοκομείου επειδή λείπει προσωπικό, μηχανήματα, φάρμακα ή επειδή είναι ανασφάλιστοι και φτωχοί. Τώρα αυτό το σενάριο το βιώνουμε.

Ο «Ρ» συνομίλησε με εργαζόμενους στο Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά» και με καρκινοπαθείς. Οι δραματικές επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης και του εμπορίου σε Υγεία - Φάρμακο δεν μπορούν να κρυφτούν: Οι ασθενείς αργούν να ξεκινήσουν τη θεραπεία. Πολλές φορές αφήνονται στο φιλότιμο, στη διάθεση αλληλεγγύης και την εξουθενωτική δουλειά των εργαζομένων που φτάνουν να νοσούν κι οι ίδιοι με καρκίνο. Οι φαρμακευτικές εταιρείες και άλλοι επιχειρηματίες προμηθευτές κρατούν «στο χέρι» το δημόσιο νοσοκομείο, που με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση πρέπει να πουλάει υπηρεσίες και θεραπεία σε όσους έχουν ανάγκη.
Το κρίσιμο ζήτημα για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχο, χρόνια πάσχοντα, νέο, είναι αν θα το ανεχτούμε αυτό ή αν θα παλέψουμε ασυμβίβαστα για να κερδίσουμε την πρόσβαση όλων και δωρεάν στην Υγεία, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αν θα διεκδικήσουμε και θα πάρουμε τη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια.

Η κρατική χρηματοδότηση δεν φτάνει ούτε για φάρμακα

Η κρατική επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ και τα δημόσια νοσοκομεία έχει ελαχιστοποιηθεί. Στο «Μεταξά» ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ από την ίδρυσή του -τον Γενάρη του 2012- και η κρατική επιχορήγηση στο νοσοκομείο συμψηφίζεται με τα χρέη του ΕΟΠΥΥ. Είναι πολύ μειωμένη σε σχέση με τις ανάγκες και φτάνει, κατά μέσον όρο, το 1,5 εκατ. ευρώ ανά δίμηνο, σύμφωνα με στοιχεία της Διοίκησης. Την ίδια ώρα, κάθε μήνα, το νοσοκομείο καταβάλλει 500.000 ευρώ μόνο για 4 φάρμακα σε συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρεία που έχει την πατέντα τους και μάλιστα απαιτεί άμεση εξόφληση για να τα αποστείλει.Τα έξοδα για τη λειτουργία του νοσοκομείου (φάρμακα, υλικά, μισθοδοσία κ.λπ.) για το α' τετράμηνο του 2013 έχουν φτάσει τα 26 εκατ. και το υπουργείο έχει εγκρίνει επιχορήγηση 7 εκατ. ευρώ. Το κράτος δε βάζει ούτε τα μισά και το νοσοκομείο πρέπει να βρει τα δικά του έσοδα. Με ποιο τρόπο; Με πώληση υπηρεσιών, δηλαδή χαράτσωμα των ασθενών και με περικοπές λειτουργικών εξόδων. Σαν να πρόκειται για οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, το «Μεταξά» έχει ληξιπρόθεσμα χρέη που ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ και ο στόχος φέτος είναι η φαρμακευτική δαπάνη του νοσοκομείου να πέσει στα 18,5 εκατ., όταν πέρσι έφτασε τα 22 εκατ. ευρώ.
Από το υπουργείο Υγείας καλύπτεται η μισθοδοσία μόνο του μόνιμου προσωπικού που στερεύει γιατί δε γίνονται πια προσλήψεις στο Δημόσιο σύμφωνα με τις κυβερνητικές και ευρωπαϊκές αποφάσεις. Το νοσοκομείο οφείλει να πληρώσει από το δικό του προϋπολογισμό:

• Τις εργολαβικές εταιρείες και συγκεκριμένα, στο «Μεταξά», της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης, των λογιστικών εργασιών, των τεχνικών εργασιών και συντηρήσεων εγκαταστάσεων και μηχανημάτων.
• Το επικουρικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
• Τις επιπλέον (εκτός πλαφόν) εφημερίες των γιατρών. Το αποτέλεσμα είναι και οι εφημερίες των γιατρών να είναι απλήρωτες για μήνες και να μην εφημερεύουν όλες οι ειδικότητες.

Μια νοσηλεύτρια από το πρωί έως το βράδυ

Το ήδη λιγοστό προσωπικό μειώθηκε κατά 72 άτομα σε δυο χρόνια (από 750 το 2010 σε 678 το 2012) και κατά 17 άτομα το τελευταίο τρίμηνο (από 678 σε 661 το Μάρτη του 2013). Το «Μεταξά» έχει το 50% του νοσηλευτικού προσωπικού που απαιτείται για το κατώτατο όριο ασφαλούς λειτουργίας του, δηλαδή δεν εξασφαλίζεται καν η στοιχειώδης ασφάλεια. Εχει συμβεί στη Γυναικολογική Κλινική να δουλεύει μια νοσηλεύτρια από το πρωί μέχρι το βράδυ προκειμένου να βγουν οι βάρδιες. Πώς «λύθηκε» αυτό; Με τη συγχώνευση του Γυναικολογικού και του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος και την κατάργηση 6 και 12 κρεβατιών αντίστοιχα. Αλλα παραδείγματα είναι: Η συγχώνευση της Γαστρεντερολογικής Κλινικής με την Ενδοκρινολογική, με κατάργηση 8 κρεβατιών στην καθεμιά. Τρία κρεβάτια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας -που εξυπηρετεί όλη τη χώρα- κινδυνεύουν να κλείσουν επειδή νοσηλεύτριες απουσιάζουν λόγω εγκυμοσύνης και το προσωπικό δεν επαρκεί.Απαιτείται πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, ωστόσο η κυβέρνηση, οι κατευθύνσεις της ΕΕ μαζί με τις διοικήσεις επιβάλλουν το δρόμο των συγχωνεύσεων και μάλιστα με τον εκάστοτε υπουργό Υγείας να ισχυρίζεται πως αυτό είναι σε όφελος των παρεχόμενων υπηρεσιών, αφού καταπολεμάται η σπατάλη! Οταν η κυβέρνηση επικαλείται «ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες», εννοεί πως αφού στη βραδινή βάρδια του «Μεταξά» αντιστοιχεί 1 νοσηλευτής για 40 ασθενείς, καταργούνται τμήματα και κρεβάτια. Τι θεωρεί ως «σπατάλη»; Την πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες και μάλιστα δωρεάν για όλους.

Ογκολογικό ...χωρίς ψηφιακό μαστογράφο!

Από το «Μεταξά» λείπουν σύγχρονος αξονικός τομογράφος, ψηφιακός μαστογράφος που είναι καίριος για την πρόληψη και την καλή διάγνωση και μαγνητικός τομογράφος. Δηλαδή, το «νοικοκύρεμα» δεν είναι τίποτε άλλο παρά περικοπές σε βασικό εξοπλισμό. Ταυτόχρονα, γύρω από το νοσοκομείο τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα «τρίβουν τα χέρια τους» περιμένοντας την πελατεία που βρίσκεται σε ανάγκη. Στο νοσοκομείο δε γίνονται όλες οι εξετάσεις. Λείπουν αντιδραστήρια και περιμένουν να συγκεντρωθούν πολλές αιμοληψίες, τα αποτελέσματα των οποίων βγαίνουν σε 25 περίπου μέρες.
«Αυτό είναι επικίνδυνο. Αν νομίζεις πως ο ασθενής παίρνει αυξημένο ένα φάρμακο, πώς θα πάρεις έγκαιρα μέτρα αφού τα αποτελέσματα θα τα έχεις 25 μέρες μετά; Οπότε, σπρώχνονται σε ιδιώτες», σημειώνει στο «Ρ» ο Νίκος Μπουντούρογλου, ακτινοθεραπευτής - ογκολόγος στο «Μεταξά» και μέλος της 5μελούς επιτροπής ΕΙΝΑΠ του νοσοκομείου.
Οι εργαζόμενοι στο «Μεταξά» είναι κατηγορηματικοί: «Οι συγχωνεύσεις δεν έφεραν ούτε ενδυνάμωση των τμημάτων, ούτε περισσότερο προσωπικό, ούτε καλύτερες υπηρεσίες. Μειώθηκε το προσωπικό, αυξήθηκε η δουλειά. Λείπουν βασικά υλικά, όπως σύριγγες. Τα γάντια είναι τα πιο φθηνά και χείριστης ποιότητας, το χαρτί υγείας το αγοράζουμε εμείς οι ίδιοι. Ακόμη και δικές μας εξετάσεις τις κάνουμε πλέον έξω από το νοσοκομείο...».
Η αποτίναξη του «βάρους» των δωρεάν υπηρεσιών Υγείας από την αποκλειστική ευθύνη του κράτους και η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι ο μοναδικός στόχος της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ασθενής - πελάτης που θα αγοράζει υπηρεσίες «ζωής και θανάτου» είτε από το δημόσιο τομέα, είτε από τον ιδιωτικό. Υποκριτικά η κυβερνητική προπαγάνδα επικεντρώνει στη διαφθορά και στο «φακελάκι» αφού την ίδια ώρα αδιαφορεί για τις πληρωμές ασθενών κι ασφαλισμένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα για εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες, νοσηλεία.
Οπως π.χ. στα απογευματινά ιατρεία, όπου πληρώνει κανείς 40-60 ευρώ για να γλιτώσει τη μεγάλη αναμονή. Αυτό, όμως -λένε- φέρνει έσοδα στο νοσοκομείο και βάζουν και τους ίδιους τους εργαζόμενους στη λογική «να τα πάρουν» από τον ασθενή, προκειμένου να πληρωθούν οι γιατροί τις εφημερίες, να έχει έσοδα το νοσοκομείο - επιχείρηση για να μην κλείσει, να μη συρρικνωθεί κλπ. Μόνο που η ίδια η επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου νοσοκομείου, με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, είναι αυτή που οδηγεί τα νοσοκομεία σε συγχωνεύσεις και κλείσιμο και τους εργαζόμενους στον «αέρα». Ομως γίνεται προσπάθεια να τους διαχωρίσουν από τους ασθενείς επειδή η κοινή τους πάλη για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας δωρεάν για όλους είναι η μόνη διέξοδος που μπορεί να υπάρξει.

    

Εκτεθειμένοι στον καρκίνο ασθενείς κι εργαζόμενοι

• Ολο και υψηλότερα τα επίπεδα της νόσου μέχρι να καταφέρουν οι ασθενείς να προσεγγίσουν το νοσοκομείο
• Εχουν αυξηθεί τα περιστατικά καρκίνου σε εργαζόμενους του νοσοκομείου

Ολο και περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση στη θεραπεία αφού οι φαρμακευτικές εταιρείες «κρατούν στο χέρι» την υγεία του λαού

Eurokinissi

«Η προσπάθειά μας είναι μεγαλύτερη να υπερασπιστούμε τον άρρωστο από το "Εθνικό Σύστημα Υγείας", παρά από τον ίδιο τον καρκίνο». Αυτό τονίζουν χαρακτηριστικά γιατροί του Ογκολογικού τμήματος του «Μεταξά», ενώ ταυτόχρονα προειδοποιούν: «Το Νοσοκομείο σβήνει. Θέλουμε γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό όλων των ειδικοτήτων γιατί το νοσοκομείο πεθαίνει και μαζί του θα συμπαρασύρει και τους καρκινοπαθείς που το έχουν ανάγκη...».Στο «Μεταξά», όπου με στοιχεία του 2011 κατέφυγαν περίπου 36.000 άτομα σε ένα χρόνο, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία μέριμνα για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, αντίθετα προβλέπεται μείωση. Ταυτόχρονα ξεπηδούν τριγύρω ιδιωτικές ογκολογικές κλινικές...

Πολύμηνη αναμονή για έναρξη της θεραπείας

Ο νέος οργανισμός του νοσοκομείου κόβει 258 θέσεις εργασίας (799 από 1.057 στον προηγούμενο) και 90 κρεβάτια (410 από 500). Οι οργανισμοί δε σχεδιάζονται σύμφωνα με τις ανάγκες, αλλά εντάσσονται στη λογική «έσοδα - έξοδα», «αγορές - πωλήσεις». Το «Μεταξά» μετατρέπεται από Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο σε Γενικό Αντικαρκινικό αφού ενώνονται σε ένα τα 2 ογκολογικά - χημειοθεραπευτικά τμήματα, τα 2 ακτινοθεραπευτικά και τα 2 χειρουργικά.
Ενδεικτικά, η συνένωση οδήγησε να καταργηθούν 17 κρεβάτια στο ακτινοθεραπευτικό τμήμα. Η αναμονή του καρκινοπαθή για έναρξη της θεραπείας - ενάμιση μήνα κατά μέσο όρο - θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Μέχρι να εισαχθεί αυτός που θα πρέπει «αύριο το πρωί» να ξεκινήσει θεραπεία, επιδεινώνεται το στάδιο του καρκίνου και τότε καταπολεμάται πιο δύσκολα.

Από περιοδεία της Δ. Μανωλάκου στο Νοσοκομείο «Μεταξά» την περασμένη βδομάδα

Από την πρώτη στιγμή που θα χρειαστεί να κλείσει κάποιος ραντεβού στο νοσοκομείο, τον περιμένει «χαράτσωμα» και ταλαιπωρία. Η Υπηρεσία για κλείσιμο ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία δόθηκε σε ιδιωτική τηλεφωνική εταιρεία με χρέωση σχεδόν 1 ευρώ το λεπτό. Τα έσοδα που φεύγουν από τις τσέπες των επισκεπτών, τα μοιράζεται η εταιρεία με το νοσοκομείο. Είναι τραγική ειρωνεία, μια συσκευή τηλεφώνου να χωρίζει τους ασθενείς από το νοσοκομείο και να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι, να παίρνουν το λεωφορείο, να περιμένουν στις ουρές για να κλείσουν ραντεβού...«Για ογκολόγο η αναμονή στα εξωτερικά ιατρεία είναι δυόμισι μήνες γιατί έχουμε απομείνει τρεις», αναφέρει γιατρός της Α' Παθολογικής Ογκολογικής Κλινικής και συνεχίζει: «Για εισαγωγή στην κλινική περιμένει κι άλλο, γιατί είχαμε 39 κρεβάτια και μας έκοψαν 3 θαλάμους. Οταν πια τα καταφέρει να μπει εδώ μέσα, θα είναι σε μεγαλύτερο στάδιο ο καρκίνος και - για να μιλήσω τη γλώσσα του καπιταλισμού - "θα κοστίζει" περισσότερο. Και τότε το νοσοκομείο που κάνει "οικονομία", θα πει: Ας μην του δώσουμε και το πιο ακριβό φάρμακο των 8.000 ευρώ, αφού πεθαίνει!».

Ερχονται λίγο πριν πεθάνουν!

Οι γιατροί περιγράφουν όλη τη διάσταση του θέματος σε συνθήκες άγριου καπιταλισμού, όπου το νερό, το ρεύμα, η υγεία, τα φάρμακα και άλλα βασικά αγαθά είναι εμπορεύματα κι επιπλέον δεν παρέχονται σε όλους υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δωρεάν, ανεξάρτητα από το αν εργάζονται, αν είναι ασφαλισμένοι κλπ...
«Βλέπουμε όλο και περισσότερους με καρκίνο σε υψηλότερα στάδια ή σε τελικό στάδιο. Για ποιο λόγο; Αν κάποιος χρωστάει στη ΔΕΗ, στον ΟΑΕΕ, στην εφορία, δεν μπορεί να βγάλει βιβλιάριο Πρόνοιας. Προληπτικές εξετάσεις δεν κάνει. Ακόμη κι αν πιάσει ένα εξόγκωμα πάνω του, δεν θα το κοιτάξει αμέσως αφού δεν έχει ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Ετσι ο καρκίνος εξαπλώνεται, γίνεται μεταστατικός πλέον. Ο καθένας μπορεί να πάθει καρκίνο και να είναι άνεργος ή να μην έχει να πληρώσει χαράτσια. Ακόμα και να εργάζεται ενδέχεται να μην έχει ασφάλιση. Θα πρέπει όμως να μπορεί να θεραπευτεί».
«Κάνουμε χημειοθεραπεία σε έναν ασθενή κι αυτός είναι στο σπίτι του χωρίς ρεύμα, χωρίς πετρέλαιο. Θα πάει στους 4 βαθμούς το χειμώνα, χωρίς να έχει να φάει κι εμείς του κάνουμε χημειοθεραπεία...», υπογραμμίζεται.
Σε ορισμένα τμήματα όπως στα ακτινοθεραπευτικά, υπάρχουν καρκινοπαθείς τελικού σταδίου, που ενώ έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία τους «ασυλοποιούνται», μένουν δηλαδή μέσα για μήνες γιατί δεν έχουν πού να πάνε. «Δεν υπάρχουν δημόσια Κέντρα για επιστημονική στήριξη και φροντίδα των καρκινοπαθών τελικού σταδίου», επισημαίνουν γιατροί και νοσηλευτές και προσθέτουν: «Ακόμα και την υπηρεσία κατ' οίκον νοσηλείας του νοσοκομείου την κρατάμε με "νύχια και με δόντια"».

Ολόκληρους μήνες χωρίς φάρμακα

Ακόμη κι αν καταφέρει ένας καρκινοπαθής να προσεγγίσει το νοσοκομείο, οι φαρμακευτικές εταιρείες «τον κρατάνε στο χέρι».
«Τα ακριβά φάρμακα, τα αντικαρκινικά, έχουν πατέντα και έτσι εξασφαλίζεται μονοπωλιακή τιμή, ενώ επιτρέπεται μόνο σε μια εταιρεία να τα παράξει. Κοστίζουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ το σκεύασμα. Αν η εταιρεία ζητήσει αμέσως τα χρήματα και το νοσοκομείο δεν έχει να τα δώσει, τότε απλά δε φέρνει το φάρμακο. Ο ασθενής θα πρέπει τα βάλει από την τσέπη του. Θα πουλήσει σπίτι, ό,τι έχει - αν έχει - για να κρατηθεί στη ζωή», σημειώνει στον «Ρ» ο Ν. Μπουντούρογλου.
Αλλοι ογκολόγοι προσθέτουν τα εξής παραδείγματα: «Πριν 2 χρόνια ασθενείς με μορφή και σε στάδιο καρκίνου, που αντιμετωπίζεται αρκεί να κάνουν τη θεραπεία την ώρα που πρέπει, έμειναν για 3 μήνες χωρίς φάρμακο, ενώ όλη η θεραπεία διαρκεί 3,5 μήνες. Η εισαγωγική εταιρεία για κάποιους λόγους σταμάτησε να το φέρνει και δεν υπήρχε άλλο αντίστοιχο»...
«Προβλήματα έχουν προκύψει με ένα απλό φάρμακο της ογκολογίας, τη σισπλατίνη. Είχαμε αναβολές θεραπείας γιατί ένα φάρμακο κοινό, δεν παρουσίαζε εμπορικό ενδιαφέρον και καθυστερούσε να έρθει»...
«Γνωρίζω ασθενείς που γύριζαν όλη την Αθήνα γιατί έλειπε το φάρμακο από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ κι από το νοσοκομείο. Για ένα μήνα σταμάτησαν τη θεραπεία, που πρέπει να γίνεται αυστηρά στην ώρα της. Δεν είχαν χρήματα να το αγοράσουν - κοστίζει πάνω από 2.500 ευρώ - και αναγκαστικά περίμεναν...», λέει η Κική Τσολακίδου, ασθενής που παρακολουθείται από το «Μεταξά».

Υψηλά τα ποσοστά καρκίνου στους εργαζόμενους

Στην περίπτωση του νοσοκομείου «Μεταξά» αποτυπώνεται με τραγικό τρόπο αυτό που ισχύει σε όλα τα νοσοκομεία: Πόσο συνυφασμένες είναι οι τύχες εργαζομένων και ασθενών, η υποβάθμιση και οι περικοπές με τις συνθήκες δουλειάς και νοσηλείας. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι ενός ογκολογικού νοσοκομείου είναι για πολλές ώρες, επί χρόνια εκτεθειμένοι σε ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία κ.ά. με συνέπειες στην Υγεία τους, ωστόσο αναγκάζονται να δουλεύουν εξαντλητικά.
Καθόλου τυχαία οι νοσηλεύτριες στο Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα (Υπόγειο) αναφέρουν ως κυριότερο πρόβλημα την έλλειψη προσωπικού:
«Το ραδιενεργό ιώδιο συσσωρεύεται στον οργανισμό των ίδιων ατόμων. Δουλεύουμε συνεχόμενα Σαββατοκύριακα και ιδιαίτερα με τις καλοκαιρινές άδειες, η δουλειά είναι πολύ εντατική. Από νοσηλευτές είμαστε οριακά, το τμήμα δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, ακόμη και ένας να συνταξιοδοτηθεί. Ετσι, το ειδικό ωράριο - 7ωρο - συχνά καταργείται στην πράξη, ενώ οι 30 μέρες επιπλέον άδεια το χρόνο καταργήθηκαν με νόμο. Εχουμε ανασφάλεια. Δεν ξέρουμε αν το όριο επικινδυνότητας μπαίνει μόνο με επιστημονικά κριτήρια. Υπάρχουν φορές που το δοσίμετρο (σ.σ. μετράει τα επίπεδα ακτινοβολίας στον οργανισμό του εργαζόμενου που το φοράει) δείχνει μια τιμή, αλλά καμιά απάντηση ή μέριμνα από το νοσοκομείο. Το ιώδιο διαπερνά τα πάντα, δεν μπορείς να προστατευτείς. Γι' αυτό το "κλειδί" είναι επαρκές προσωπικό που εναλλάσσεται συνεχώς».
Τα περιστατικά καρκίνου σε εργαζόμενους του νοσοκομείου αυξάνονται. «Αυτό δεν είναι τυχαίο», υπογραμμίζει ο Ν. Μπουντούρογλου και προσθέτει: «Στο Α΄ Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα που εργάζομαι, από τους 7 γιατρούς οι 3 προσβλήθηκαν από καρκίνο και δεν έχει γίνει έρευνα για να φανερωθεί τι φταίει, άρα τι μέτρα υγείας κι ασφάλειας πρέπει να παρθούν. Στην ακτινολογική κλινική θα μπει και η καθαρίστρια και η τραπεζοκόμος. Ομως στους εργολαβικούς εργαζόμενους δεν δίνονται δοσίμετρα! Ο λόγος; Για να κοστίζουν λιγότερο στην εταιρεία, για να μη δοθούν ειδικά ωράρια, ειδικές άδειες».

πηγή rizospastis.gr της Ελένης Μαΐλη