ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ - ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ - ΑμΕΑ Σοκάρουν οι ελλείψεις που μπορεί να είναι ακόμα και ένα ... σαμπουάν

Η φιλανθρωπία δεν μπορεί να δώσει διέξοδο για αυτούς τους ανθρώπους που χρειάζονται διαρκή και υψηλής ποιότητας φροντίδα

Από το Κέντρο Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα»

Οι εκκλήσεις των δομών Πρόνοιας, των κρατικών ιδρυμάτων που φιλοξενούν παιδιά, άτομα με αναπηρία, χρόνια πάσχοντες, ηλικιωμένους, σοκάρουν. Ζητούν να τους δωρίσουν από τρόφιμα, είδη ρουχισμού, κουβέρτες, σαμπουάν, μέχρι έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές και πετρέλαιο! Πάντοτε αυτές τις - «γιορτινές» - μέρες η επίκληση στην ευαισθησία «φούντωνε». Το ζήτημα είναι πως σήμερα η ίδια η λειτουργία και ύπαρξη αυτών των δομών εξαρτάται αποκλειστικά από το «ό,τι έχετε ευχαρίστηση» παρά το σημαντικό έργο τους.

Το υστέρημα των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών δεν υπάρχει, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν είναι φυσικά διατεθειμένοι να μοιραστούν με κανένα ίδρυμα τα κέρδη τους. Το πολύ - πολύ να πετάξουν τίποτα ψίχουλα στα πλαίσια της λεγόμενης «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» για να «μακιγιάρουν» το εκμεταλλευτικό τους πρόσωπο. Από την άλλη, η κρατική χρηματοδότηση στις δομές Πρόνοιας έχει μειωθεί περίπου κατά 50%. Με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται ούτε οι στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης, πόσο μάλλον οι ανάγκες για φροντίδα, ψυχοκοινωνική στήριξη, επιστημονική μελέτη, βελτίωση των υπηρεσιών. Ο τομέας της Πρόνοιας απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά, άτομα ανήμπορα και εγκαταλειμμένα, που χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα από ένα ολόκληρο πλέγμα δημόσιων και δωρεάν δομών και υπηρεσιών για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Αντ' αυτού, παραδίδεται στον ιδιωτικό τομέα και τη «φιλανθρωπία», γίνεται πεδίο δραματικών περικοπών και συρρικνώσεων.

Νέες συγχωνεύσεις - καταργήσεις

Σχολείο Ειδικής Αγωγής στη Γιάννουλη Λάρισας

Το περσινό φθινόπωρο, με νόμο της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, συρρικνώθηκαν μέσω της συγχώνευσής τους 46 απ' τις 94 δομές πρόνοιας. Σήμερα το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης που αφορά στο πρώτο κύμα κατάργησης και συγχώνευσης νομικών προσώπων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα καταργεί 8 φορείς και συγχωνεύει 197 νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα. Οπως καταγγέλλουν σύλλογοι αναπήρων και χρόνια πασχόντων, με το άρθρο 10 διαλύονται εντελώς οι κοινωνικές και προνοιακές δομές της χώρας, οι οποίες από 87 θα γίνουν 23.Μιλώντας στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, όπου συζητιόταν το νομοσχέδιο στις 17/12/2012, ο επικεφαλής της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), Χάρης Χουρδάκης έδωσε αποκαλυπτικά στοιχεία για τις επιδιώξεις και τα αποτελέσματα των συγχωνεύσεων:
Από το 1998 (ν. 2646) επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ άρχισαν οι συγχωνεύσεις, διαλύθηκαν το ΠΙΚΠΑ, ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας, οι υπόλοιποι οργανισμοί Πρόνοιας διασκορπίστηκαν χωρίς κανένα σχεδιασμό, ενώ δεκάδες υπηρεσίες έκλεισαν. Τα Κέντρα Φροντίδας Οικογένειας - πάνω από 250 σε όλη την Ελλάδα - πλέον δεν υπάρχουν. Τα ιατροϋγειονομικά κέντρα στήριξης πρωτοβάθμιας περίθαλψης του ΠΙΚΠΑ που στήριζαν κύρια τις φτωχές λαϊκές οικογένειες στις γειτονιές, στα κέντρα των ΡΟΜ και αυτά ουσιαστικά έκλεισαν ή εντάχθηκαν στα νοσοκομεία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Η ίδια η πείρα αποδεικνύει ότι οι συγχωνεύσεις δεν είναι μια διαδικασία εξορθολογισμού, όπως εμφανίζει η κυβέρνηση, είναι μια συνειδητή συρρίκνωση, διάλυση των υπαρχουσών δημοσίων υπηρεσιών για να ανοίξει ο δρόμος στην επιχειρηματική δράση. Και από την άλλη, να εξοικονομηθούν κονδύλια γι' αυτούς που έχουν τα 600 δισ. στην Ελβετία ή για τους τραπεζίτες, που τους χαρίσανε 200 εκατ. ευρώ οι κυβερνήσεις τα τρία τελευταία χρόνια. Αυτοί τώρα το παίζουν «φιλάνθρωποι» και «χορηγοί» των ιδρυμάτων.

Τα «φιλέτα»

Στο άρθρο 10 προβλέπεται ακόμη ότι οι φορείς που θα συγχωνευτούν θα πρέπει να καταθέσουν μέσα σε 1 μήνα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οπως τονίζει η ΣΕΑΑΝ, αυτό είναι πολύ ανησυχητικό, δεδομένου ότι πολλές δομές Πρόνοιας είναι σε περιοχές που θεωρούνται φιλέτα και διεκδικούνται εδώ και χρόνια για ιδιωτικοποίηση (π.χ. ΠΙΚΠΑ Βούλας κ.ά.). Υπάρχει βάσιμος φόβος πως και με αυτόν τον τρόπο θα χτυπηθούν οι δημόσιες δομές, θα ξεπουληθεί δημόσια περιουσία. Κι έπειτα, οι επενδυτές θα είναι οι ίδιοι ...οι «φιλάνθρωποι» που θα σπεύσουν να βοηθήσουν με «όποιο τρόπο μπορούν».
Οπως ο φαρμακευτικός όμιλος «Pfizer», που στα τέλη του Οκτώβρη κάλεσε τους εργαζόμενούς του να προσφέρουν εθελοντική δουλειά στο Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Αττικής (πρώην ΠΙΚΠΑ) στη Βούλα και σε μια έκταση 300 τ.μ., τοποθέτησαν δενδρύλλια, αρωματικά φυτά, φύτεψαν ένα μικρό λαχανόκηπο.
Αλλωστε, η ίδια η μεταφορά της Πρόνοιας από το υπουργείο Υγείας στο υπουργείο Εργασίας, δείχνει πως η όποια κοινωνική δομή υπάρχει θα λειτουργεί ανταποδοτικά, με «φιλανθρωπίες», θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά Ταμεία και το κράτος τίποτα. Καταληστεύεται ο ελληνικός λαός, φοροληστεύεται, κόβονται μισθοί και συντάξεις για να στηριχθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες εις βάρος της ζωής αυτών που δουλεύουν και όσων έχουν ανάγκη.

Η λίστα της ντροπής

Με μέιλ προς πάσα κατεύθυνση, το Αναρρωτήριο Πεντέλης διαδίδει λίστα με απαραίτητα είδη που λείπουν. Η λίστα είναι ατέλειωτη και περιλαμβάνει τα πάντα: Ρούχα, σαμπουάν, λευκά είδη, ηλεκτρικό καλοριφέρ, ακόμη και αντιολισθητικά μπάνιου! Το συγκεκριμένο ίδρυμα συγχωνεύτηκε πέρυσι με το Κέντρο Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα» και με τις Παιδουπόλεις «Αγία Βαρβάρα» - «Αγιος Αντρέας».
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στο «Μητέρα»: Ιδιαίτερα από πέρυσι το καλοκαίρι, το Κέντρο έχει βγει στην επαιτεία για τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη. Καλούν επιχειρηματίες και «φιλανθρωπικά ιδρύματα» μεγιστάνων να ανακαινίσουν κτίρια, να δωρίσουν πετρέλαιο κ.λπ. Το κράτος δεν πληρώνει για πετρέλαιο, ρεύμα, νερό και τα καλοριφέρ λειτουργούν λίγες ώρες τη μέρα, παρότι εκεί φιλοξενούνται βρέφη και μικρά παιδιά. Σίγουρα κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο αυτή η κατάσταση και είναι θεμιτή η ευαισθητοποίηση των απλών ανθρώπων που θέλουν να βοηθήσουν. Ωστόσο, οι ουσιαστικές ανάγκες των παιδιών μένουν ακάλυπτες. Δεν αρκεί ένα πακέτο μακαρόνια ή ένα ζευγάρι παπούτσια που μπορεί να προσφέρει κάποιος με όλη του την καρδιά από το υστέρημά του.
Για παράδειγμα:

• Δεν επαρκεί το προσωπικό και όσοι συνταξιοδοτούνται δεν αναπληρώνονται με μόνιμες θέσεις. Οι εργαζόμενοι εκεί είναι ουσιαστικά η οικογένεια των παιδιών, κι όμως προσλαμβάνονται άτομα μέσω ΜΚΟ για 5 μήνες! Οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη ευθύνη και αγάπη για τα παιδιά, όμως είναι μόλις 2 το πρωί και 3 το απόγευμα για να φροντίσουν 12 - 13 παιδιά ανά τμήμα και μήνες απλήρωτοι. Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα, χρόνο και τουλάχιστον 4 άτομα στη βάρδια. Η έλλειψη έχει επίπτωση και στην ψυχοσύνθεση των παιδιών, αλλά και των εργαζομένων.
• Στην Κοινωνική Υπηρεσία έχουν απομείνει 9 κοινωνικοί λειτουργοί και 3 ψυχολόγοι για να καλύψουν και τα τρία ιδρύματα. Αυτοί καλύπτουν και τα προγράμματα υιοθεσίας, αναδοχής, αναζήτησης ριζών του «Μητέρα». Ετσι, τα παιδιά μένουν περισσότερο χρόνο στο ίδρυμα - ο μέσος όρος αναμονής για υιοθεσία είναι γύρω στα 5 χρόνια - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοκινητική τους ανάπτυξη.
• Δεν παρακολουθούνται τόσο στενά και συχνά όπως παλιότερα οι ανάδοχες οικογένειες, ώστε να υπάρχει ισορροπία στις οικογένειες, να διαχειριστούν μια ενδεχόμενη κρίση του παιδιού, να βρει προστασία το παιδί - ή όταν ενηλικιωθεί - αν η οικογένεια «φύγει», κριθεί ακατάλληλη κ.λπ.

Αλλο παράδειγμα, είναι το Κέντρο για βαριές αναπηρίες, στον Αγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης: Τα τρία διαμερίσματα αυτόνομης ή ημιαυτόνομης διαβίωσης έκλεισαν. Τα παιδιά ξαναγύρισαν στο Ιδρυμα με ελάχιστο προσωπικό, χωρίς τα απαραίτητα υλικά και μέσα στήριξης.


πηγή rizospastis.gr