ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ . ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Η κοινότητα των νοσοκομειακών γιατρών αλλά και ολόκληρη η κοινωνία βρίσκονται

αντιμέτωποι στο χώρο της υγείας με μια πρωτοφανή πραγματικότητα που ξεπερνά και την

πιο νοσηρή φαντασία. Κατακτήσεις δεκαετιών γκρεμίζονται με αντισυνταγματικές συνήθως

διαδικασίες επείγοντος χωρίς καμία συζήτηση ή προειδοποίηση, κοινωνικά και εργασιακά

δικαιώματα κουρελιάζονται με συνοπτικές διαδικασίες στο βωμό της μελλούμενης

μνημονισμένης ανάκαμψης της άρρωστης εθνικής οικονομίας. Γιατροί και ασθενείς

παρακολουθούν άναυδοι και μουδιασμένοι.

Η χώρα βρίσκεται εν μέσω βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης και το δημόσιο σύστημα υγείας

στα όρια της κατάρρευσης. Με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις, 30% περίπου του πληθυσμού

στερείται παντελώς κάθε δυνατότητας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ οι γιατροί και

το προσωπικό των δημόσιων Νοσοκομείων καλούνται σε ρόλο χωροφύλακα και λογιστή να

περιορίσουν ή να εμποδίσουν την εισαγωγή των ανασφάλιστων μιασμάτων ή στη χειρότερη

των περιπτώσεων να συμβάλλουν δραστικά στην υποθεραπεία ή στην πρόωρη έξοδό τους

προς αποφυγή επιβάρυνσης των ανελαστικών προϋπολογισμών.

Πολλά Νοσοκομεία αδυνατούν να πραγματοποιήσουν απαραίτητες θεραπείες ή

χειρουργικές επεμβάσεις λόγω βασικών ελλείψεων. Κλινικές και Νοσοκομεία καταργούνται

με αυστηρά δημοσιονομικά και μόνο κριτήρια ή αυτοκαταργούνται λόγω αδυναμίας

λειτουργίας.

Η θέση των νοσοκομειακών γιατρών διαρκώς επιδεινώνεται. Αυξημένος φόρτος

δουλειάς, τραγικές συνθήκες τακτικής λειτουργίας και εφημέρευσης, μισθολογική

καθίζηση και γενίκευση του καθεστώτος της μαύρης απλήρωτης εφημεριακής εργασίας

συνθέτουν το μνημονιακό μοτίβο της καθημερινότητάς μας. Το παζλ συμπληρώνουν

το πάγωμα των προσλήψεων και η συνεχιζόμενη υποστελέχωση, η έλλειψη κινήτρων,

η τυφλή εντατικοποίηση και το πρωτοφανές κύμα μαζικής μετανάστευσης γιατρών.

Κι αν για τους παλαιότερους η μετανάστευση έχει κυρίως οικονομικό πρόσημο, για

τους νεώτερους αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αναγκαστική επιλογή αφού οι προοπτικές

τους στο εσωτερικό είναι σχεδόν μηδενικές όντας αντιμέτωποι με τις κλειστές πόρτες

ενός συστήματος που αντί να θέσει ως άμεση προτεραιότητά του την απορρόφηση και

επαγγελματική εξασφάλιση και ανέλιξη όσο το δυνατό περισσότερων νέων γιατρών,

αντιθέτως τους εκβράζει σαν ξένο σώμα τροφοδοτώντας τον αυτοκαταστροφικό φαύλο

κύκλο της γήρανσης και της διαρκούς υποβάθμισής και απαξίωσής του.

Και όσοι πίστεψαν ότι η ανελέητη επιδρομή της κυβέρνησης στο δημόσιο σύστημα

υγείας έχει όρια, πλανήθηκαν οικτρά. Μα δεν αρκούν, θα αναρωτηθούν κάποιοι, όσα

μέχρι σήμερα υλοποιήθηκαν με πρωτοφανή ταχύτητα και αγριότητα?

Η απάντηση είναι απλή: Όχι, δεν αρκούν.

10.09.2014  - 3ο Θερινό Τμήμα της Βουλής των Ελλήνων

Η κυβέρνηση, με διαδικασίες κατεπείγοντος, καταργεί δια γερμανικής έμπνευσης

και γραφής νόμου το δημόσιο σύστημα υγείας παραδίδοντας τη διαχείριση της

χρηματοδότησης και της αξιολόγησης των δημόσιων δομών υγείας σε Ανώνυμη Ιδιωτική

Εταιρεία.

Για την ιστορία:

Η ιστορία της κατάρτισης και ψήφισης του συγκεκριμένου νόμου αποδεικνύει ότι οι

κυβερνήτες μας γενικά και οι απείρου κάλλους πολιτικές καρικατούρες που διοικούν

κατά διαστήματα το Υπουργείο Υγείας ειδικά είναι όχι μόνο κοινωνικά ανάλγητοι αλλά

και άχρηστοι αφού είναι ανίκανοι μόνοι τους να αποφασίσουν και να υλοποιήσουν τους

απαραίτητους για τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας πολιτικούς σχεδιασμούς.

Έτσι, αναγκαστικά προσέφυγαν στους Γερμανούς αφέντες που υπό την εποπτεία του

Ομοσπονδιακού τους Υπουργείου Υγείας συνέστησαν Ομάδα Δράσης (Task Force) για

την αναμόρφωση του ελληνικού συστήματος υγείας και έφτασαν τελικά στο ανώτερο

σημείο γελοιότητας να υπαγορεύουν στους ντόπιους πολιτικούς υποτελείς τους λέξη-

λέξη σχεδόν το κείμενο του επονείδιστου νόμου.

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΜΟΙΒΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΑΕ (ΕΣΑΝ ΑΕ)

Απόσπασμα του νόμου:

Εισάγεται στο χώρο της υγείας το Σύστημα Αμοιβών Νοσοκομείων (ΣΑΝ). Είναι καθολικό

σύστημα κατανομής αμοιβών, οικονομικών πόρων μεταξύ νοσοκομείων, δημόσιων και

ιδιωτικών. Συστήνεται με το έκτο άρθρο του παρόντος νομικό πρόσωπο με τη μορφή

ανώνυμης εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την επωνυμία ‘Εταιρεία Συστήματος

Αμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμη Εταιρεία.

Η δημιουργία της ΕΣΑΝ ΑΕ σηματοδοτεί την καταστροφική ολοκλήρωση της

αντιδραστικής μεταρρύθμισης στο χώρο της υγείας. Επιμέρους και αποσπασματικές μέχρι

σήμερα προσπάθειες ιδιωτικοποίησης και εισαγωγής κριτηρίων επιχειρηματικότητας στη

λειτουργία των δημόσιων Νοσοκομείων παραχωρούν τη θέση τους σε μια στρατηγικού

χαρακτήρα πολιτική επιλογή για την πλήρη κατεδάφιση των όποιων ψηγμάτων δημόσιας

υγείας και κράτους πρόνοιας απέμειναν. Το μήνυμα είναι απλό και σαφές. Το δημόσιο

σύστημα περίθαλψης πρέπει να λειτουργεί σαν ιδιωτική επιχείρηση.

Η ΕΣΑΝ ΑΕ, η δοκιμαστική έναρξη λειτουργίας της οποίας προβλέπεται στις 01.07.2015,

θα αποτελεί ανώνυμη εταιρεία, με συμμετοχή κράτους και ιδιωτών, η οποία θα μεσολαβεί

μεταξύ του ΕΟΠΥΥ και των παρόχων υγείας, τόσο των δημόσιων Νοσοκομείων και

των Κέντρων Υγείας όσο και των ιδιωτικών Νοσοκομείων και Κλινικών. Η ροή της

χρηματοδότησης θα καθορίζεται με επιχειρηματικά κριτήρια αποδοτικότητας, ενώ θα

καταργηθούν τα ανεξάρτητα κονδύλια μισθοδοσίας και οι μισθοί του προσωπικού των

δημόσιων Νοσοκομείων θα πληρώνονται και αυτοί από τα νοσήλια.

Με τη δημιουργία της ΕΣΑΝ ΑΕ, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας περίθαλψης

αντιμετωπίζονται πλέον ενιαία και ισότιμα σαν δυο καλοί ανταγωνιστές. Στην πράξη, το

ιδιωτικό και η υγεία του κέρδους επιβάλλονται όχι απλά ως νόμιμες αλλά ως κυρίαρχες

επιλογές στο σύστημα υγείας. Δικαιούνται βράβευσης και πλούσιας χρηματοδότησης, ενώ

στο δημόσιο αξίζει μόνο βάλτωμα και τιμωρία.

Απόσπασμα της αιτιολογικής έκθεσης του νόμου:

Με τον τρόπο αυτό…αποφεύγεται και η μελλοντική επιβάρυνση του κρατικού

προϋπολογισμού, καθώς η ΕΣΑΝ ΑΕ δύναται να μετεξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς σε μια

απολύτως βιώσιμη και οικονομικώς αυτάρκη ανώνυμη εταιρεία.

Η κυβέρνηση με ωμό και χυδαίο τρόπο ομολογεί το βασικό της στόχο της σταδιακής

διακοπής της χρηματοδότησης των δημόσιων δομών υγείας από τον κρατικό

προϋπολογισμό και της μετατροπής τους σε επιχειρήσεις. Τα Νοσοκομεία θα εξαρτούν την

ύπαρξή τους από τα έσοδά τους και όσα δεν αντέξουν στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό

απλώς θα κλείσουν.

Η χρηματοδότηση του ΕΣΥ παύει να αποτελεί υποχρέωση του κράτους και εξαρτάται από

τις αποφάσεις μιας ιδιωτικής εταιρείας.

Συνοπτικά, ο αιφνιδιαστικά επιβεβλημένος από το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας νόμος, από

τη μια θα αναγκάσει τα δημόσια Νοσοκομεία να λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια

αποδοτικότητας για να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη χρηματοδότηση για τη λειτουργία

τους και τη μισθοδοσία του προσωπικού τους, ενώ από την άλλη εξασφαλίζει την

απρόσκοπτη ροή ζεστού ασφαλιστικού χρήματος στους χρυσοδάκτυλους των ιδιωτικών

διαγνωστικών αλυσίδων και τους μεγαλοκλινικάρχες.

ΚΛΕΙΣΤΑ ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΝΟΣΗΛΙΑ (ΚΕΝ) & ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΣ ΟΜΑΔΕΣ (DRGS)

Η επιχείρηση κατεδάφισης του δημόσιου συστήματος υγείας που κυβέρνηση και

τρόικα αποφάσισαν και εκτελούν με πρωτοφανή ταχύτητα χρειάζεται και την ανάλογη

επιστημονική προκάλυψη. Η πολιτική και κοινωνική τους αναλγησία σερβίρεται σε κομψή

συσκευασία διανθισμένη με μπόλικη σάλτσα επιστημονικού ορθολογισμού. ΚΕΝ και DRGs

ανακηρύσσονται σε εξαπτέρυγα της επιχείρησης κάθαρσης του άρρωστου συστήματος

υγείας και περιφέρονται ως χάντρες που δελεάζουν αδαείς ιθαγενείς που έχουν μαύρα

μεσάνυχτα από δήθεν ορθολογική διαχείριση των οικονομικών της υγείας.

Απόσπασμα του νόμου:

Η εταιρεία θα κατανέμει αμοιβές βάσει του συστήματος των διαγνωστικά ομοιογενών

ομάδων (Diagnosis Related Groups- DRG): Κάθε ομάδα που καθορίζεται ως ομοιογενής

προσδιορίζεται κατά κύριο λόγο με αναφορά στο κόστος της ιατρικής θεραπείας. Οι

διάφορες υπηρεσίες που καθίστανται αναγκαίες για κάθε επιμέρους θεραπεία, σύμφωνα

με την προσέγγιση των συστημάτων DRG δεν αποζημιώνονται με διακριτό τρόπο. Υπό το

πρίσμα αυτό δεν πρόκειται για ένα σύστημα αμοιβής που προβλέπει αμοιβή ανά υπηρεσία.

Η οικονομική του επίδραση συνίσταται στην καταβολή αμοιβής του μέσου κόστους της

συγκεκριμένης ομοιογενούς ομάδας σε εθνικό επίπεδο.

ΚΕΝ και DRGs αποτελούν το όχημα εφαρμογής του νέου νόμου. Αμερικάνικης έμπνευσης

και γερμανικής κυρίως εφαρμογής, δείχνουν το δρόμο της λογιστικής προσέγγισης

της ασθένειας και της αντιμετώπισής της. Το σύστημα των KEN/DRGs αναγνωρίζει

διαγνωστικές κατηγορίες και όχι ασθενείς με διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες.

Με την εφαρμογή των ΚΕΝ στη βάση των DRGs, τα δημόσια Νοσοκομεία δεν θα

χρηματοδοτούνται με βάση τα έξοδά τους αλλά με βάση μία εργοστασιακή λογική

τυποποίησης, σύμφωνα με την οποία όλοι οι ασθενείς που υποφέρουν από συγκεκριμένη

πάθηση έχουν τις ίδιες ανάγκες που κοστολογούνται με τον ίδιο τρόπο. 

Είτε ένας ασθενήςνοσηλευτεί για ελάχιστες ημέρες είτε για αρκετές εβδομάδες, το Νοσοκομείο θα εισπράξειαπό το ασφαλιστικό ταμείο το ίδιο ποσό, αυτό που αντιστοιχεί στη διάγνωσή του. Είτε μείνει στη ΜΕΘ για ελάχιστες ημέρες ή για αρκετές εβδομάδες, η αποζημίωση του Νοσοκομείουθα είναι ίδια. Είναι φανερό ότι σε περιπτώσεις υπέρβασης του κόστους, η διαφορά θα επιβαρύνει τους ασθενείς με άμεσο κίνδυνο εμφάνισης φαινομένων υποθεραπείας και πρώιμων ή, όπως είναι γνωστά και από τη δεκαετή εφαρμογή του συστήματος στη Γερμανία,αιματηρών εξιτηρίων.

Ταυτόχρονα, το σύστημα των ΚΕΝ/DRGs ευνοεί διαδικασίες υπερτιμολόγησης των ιατρικών

πράξεων αφού τα Νοσοκομεία θα μπορούν να επιβιώσουν μόνο αυξάνοντας τον αριθμό

των ασθενών που περιθάλπουν ή υιοθετώντας περισσότερο επεμβατικές και δαπανηρές

θεραπείες.

Η γερμανική εμπειρία είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική, αφού η εφαρμογή των ΚΕΝ/DRGs έχει

οδηγήσει σε τρομακτικό αποδεκατισμό του νοσηλευτικού προσωπικού και σε χιλιάδες

αιματηρά εξιτήρια ασθενών των οποίων η ανάρρωση δεν συμμορφώνονταν προς τους

προβλεπόμενους προϋπολογισμούς, ενώ έμειναν στο συρτάρι οι υπερφίαλες διακηρύξεις

των ιθυνόντων για μείωση του κόστους και βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων

υπηρεσιών περίθαλψης.

Το σύστημα θα υποχρεώνει ακόμη και τα δημόσια Νοσοκομεία να αποκομίζουν κέρδη από

την περίθαλψη των ασθενών, προκειμένου να κλείνουν τις τρύπες της υποχρηματοδότησης

των υποδομών τους. Η ευθύνη για τη βιωσιμότητα του κάθε Νοσοκομείου θα μεταφέρεται

στο ίδιο το Νοσοκομείο, αυτό με τη σειρά του μάλλον θα χρεώνει τα ασφαλιστικά ταμεία με

υπηρεσίες που δεν είναι ιατρικά αναγκαίες βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι για να επιβιώσει

χωρίς κρατική χρηματοδότηση, και όταν αποτυγχάνει θα περνά για ένα κομμάτι ψωμί στα

χέρια ιδιωτικών αλυσίδων Νοσοκομείων.

Ποιος είναι ο στόχος τους?

Κυβέρνηση και τρόικα θεωρoύν τις δημόσιες δαπάνες του συστήματος υγείας απλώς και

μόνο ως ένα κονδύλιο δαπανών προς μείωση. Η δραματική υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ δεν

είναι στιγμιαίο λάθος, είναι σκόπιμη συνειδητή πολιτική επιλογή. Μοναδικός τους στόχος

είναι η μείωση της δαπάνης. Αδιαφορούν προκλητικά για τη βαθιά ανθρωπιστική κρίση

που προκαλούν οι πολιτικές τους. Δεν δίνουν δεκάρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για τα

εκατομμύρια των αποκλεισμένων από κάθε δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Απαξιώνουν συστηματικά τους λειτουργούς της δημόσιας υγείας.

Η υγειονομική πολιτική της κυβέρνησης στα χρόνια του μνημονίου δεν είναι απλώς

διαχείριση με λιγότερους πόρους. Πραγματικός και ανομολόγητος στόχος τους δεν είναι

ο εξορθολογισμός των δαπανών, αλλά η οριστική διάλυση της δημόσιας περίθαλψης και η

δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και την ολιγοπωλιακή

αναδιάρθρωση της αγοράς υπηρεσιών υγείας.

Με την ψήφιση της ΕΣΑΝ ΑΕ στοχεύουν σταδιακά στη μηδενική συμμετοχή του κρατικού

προϋπολογισμού στις δαπάνες υγείας. Ποιά είναι εξάλλου η σκοπιμότητα της ύπαρξης

ενός ξεχωριστού φορέα για την κατανομή των πόρων στις νοσηλευτικές μονάδες; Γιατί δεν

ιδρύουν μια σχετική υπηρεσία του Υπουργείου; Είναι προφανές ότι η αυτονόμηση του φορέα

σηματοδοτεί και την αυτονόμηση του κράτους από την υποχρέωσή του για χρηματοδότηση

του συστήματος υγείας.

Η πολιτική επιλογή ίδρυσης μιας ανώνυμης εταιρείας με τέτοιο ιδεολογικό περιεχόμενο

και κατεύθυνση αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της κυβέρνησης και τοποθετείται

στο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο των ευρύτερων νεοφιλελεύθερων μετασχηματισμών

συρρίκνωσης-κατάργησης της δημόσιας υγείας και του κράτους πρόνοιας.

Η θεσμική κατοχύρωση του ρόλου του ιδιωτικού τομέα στη διαμόρφωση των πολιτικών

υγείας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στο χώρο της υγείας.

Ο ιδιωτικός τομέας καθίσταται πλέον οργανικό στοιχείο του συστήματος υγείας και ισότιμος

ανταγωνιστής στο πεδίο της παροχής υπηρεσιών υγείας. Η προσπάθεια για τη μέγιστη

δυνατή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη διοίκηση της ΕΣΑΝ ΑΕ είναι παραπάνω από

προφανής προκειμένου να κατευθύνονται οι αποφάσεις προς όφελος των επιχειρήσεων

περίθαλψης.

Μέσω του νέου συστήματος κοστολόγησης των νοσηλευτικών υπηρεσιών συστηματοποείται

η ευρεία μεταφορά πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και εφεξής θεσμίζεται η

αγορά της υγείας βάσει των όρων του ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού μεταξύ δημοσίου και

ιδιωτών. Και όλα αυτά, προφανώς, σε βάρος των ασθενών και του δημόσιου συστήματος

υγείας.

Η πρώτη άμεση συνέπεια εφαρμογής του νόμου έχει ήδη εξαγγελθεί δια στόματος Βορίδη

που τονίζει σε σχετικές δηλώσεις τους ότι φυσικά θα κλείνουν τα μικρότερα Νοσοκομεία

που δεν θα μπορούν να λειτουργούν αποδοτικά σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του

νόμου. Παράλληλα, καταργούνται και με τη βούλα οι δημόσιου χαρακτήρα εργασιακές

σχέσεις των γιατρών του ΕΣΥ και προετοιμάζεται το έδαφος για την αμοιβή τους σε

επόμενη φάση με ποσοστά επί των ιατρικών πράξεων και των νοσηλίων.

Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω είναι τελικές ψηφίδες σε ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο

μοντέλο-πείραμα που εφαρμόζουν οι προτέκτορες της τρόικας σε βάρος του ελληνικού

λαού. Τα ανδρείκελα των μνημονιακών κυβερνήσεων επιτρέπουν δοκιμές υγειονομικής

γενοκτονίας που αν δεν προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις θα εφαρμοστούν

και σε άλλες χώρες.

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ . ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ

Τα ερωτήματα προκύπτουν αβίαστα και αφορά όλους μας ανεξαιρέτως.

Ποια είναι η στάση μας απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις?

Είμαστε έτοιμοι να πάρουμε θέση μάχης απέναντι στους καταστροφικούς σχεδιασμούς

κυβέρνησης και τρόικας ή επιφυλάσσουμε για τους εαυτούς μας ρόλο παθητικού θεατή και

πειθήνιου εκτελεστή αποφάσεων που λαμβάνονται ερήμην και σε βάρος μας?

Είμαστε κοινωνική ομάδα με εσωτερική συνοχή και συναίσθηση της θέσης και του ρόλου

της? Αναγνωρίζουμε την ταυτότητά μας στο πρόσωπο του λειτουργού της δημόσιας υγείας?

Θεωρούμε την εξέλιξή μας συνυφασμένη με την ανάπτυξη και αναβάθμιση του δημόσιου

Νοσοκομείου?

Δυστυχώς, παρά τις όποιες άξιες λόγου αγωνιστικές εξάρσεις, τα τελευταία χρόνια έχουμε

αποδεχτεί, πολλές φορές σχεδόν μοιρολατρικά, αντιδραστικές ρυθμίσεις και ανατροπές.

Δεν είχαμε την τόλμη να υπερασπιστούμε κατακτήσεις του παρελθόντος ούτε μπορέσαμε

να αρθρώσουμε πειστική εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Δεν

σταθήκαμε, στο βαθμό που επιτρέπει η θέση μας, στο πλευρό των ασθενών μας, ιδιαίτερα

των ανασφαλίστων που αντιμετωπίζονται από το σύστημα ως κοινωνικά απόβλητοι.

Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε όπως πριν. Πρέπει να αποφασίσουμε

τώρα με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Τα περιθώρια μεμονωμένων κλαδικών

διεκδικήσεων είναι ασφυκτικά στενά. Απαιτούνται πλέον παρατεταμένοι αγώνες για τα

αυτονόητα. Η περίπτωση του επιδόματος βιβλιοθήκης είναι χαρακτηριστική. Παρά τη ρητή

απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι του Υπουργείου μας

έγραφαν στα παλιά τους παπούτσια παρά τις συνεχείς πιέσεις της Ομοσπονδίας μας και

συγκινήθηκαν να δρομολογήσουν τη λύση του προβλήματος μόνο αφού πήραν στα χέριά

τους το εξώδικο της ΟΕΝΓΕ. Το ίδιο σκληρή αναμένεται και η μάχη για την αποκατάσταση

του ειδικού ιατρικού μισθολογίου αφού έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι προσφυγές των

Ενώσεών μας μετά και τις αντίστοιχες δικαστικές αποφάσεις για την αποκατάσταση των

μισθολογίων ένστολων και δικαστικών. Δεν έχει περάσει, εξάλλου, καιρός από τις δυναμικές

κινητοποιήσεις των γιατρών του Ιπποκράτειου που με πρωτεργάτες τους ειδικευόμενους

τόλμησαν να διεκδικήσουν τις απλήρωτες δεδουλευμένες εφημερίες μισού και πλέον

χρόνου! Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Το μήνυμα είναι σαφές. Δεν αρκεί η άμυνα και η μάχη χαρακωμάτων για να αναιρεθούν

ανάλγητες και κατά ριπάς λαμβανόμενες αποφάσεις που καταργούν κεκτημένα δεκαετιών.

Απαιτείται άμεσα αλλαγή πλεύσης σε συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους του

δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων

και της διάλυσης του κράτους πρόνοιας.

Πρέπει τώρα να περάσουμε στην επίθεση προβάλλοντας το όραμά μας για αποκλειστικά

δημόσιο και δωρεάν ολοκληρωμένο σύστημα υπηρεσιών υγείας με επαρκείς δομές,

στελέχωση και εξοπλισμό, χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από τον κρατικό

προϋπολογισμό, με καθολική πρόσβαση, δημοκρατική δομή και λειτουργία, αξιοκρατία και

αποτελεσματικότητα.

Πρέπει τώρα να απαιτήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες καθημερινής εργασίας και

εφημέρευσης και αξιοπρεπείς αποδοχές ανοίγοντας διπλό μέτωπο τόσο εκτός, ενάντια στις

πολιτικές της κυβέρνησης των υποτελών, όσο και εντός, ενάντια στα φαινόμενα διαφθοράς,

παραοικονομίας και διευθυντικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας.

Τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν πράξη με αποφάσεις της όποιας καλώς ή κακώς

εννοούμενης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Προϋποθέτουν ανοικτές διαδικασίες βάσης,

δημιουργική συζήτηση και αντιπαράθεση, μαζικές συνελεύσεις, συλλογικές αποφάσεις και

διεκδικήσεις.

Η ώρα είναι τώρα. Ώρα ευθύνης. Ώρα δράσης.

Η ώρα των νοσοκομειακών γιατρών!

ΕΙΝΝΕΥΒ