Υποβαθμίζουν τη δημόσια Υγεία, στέλνουν πελατεία στους ιδιώτες
Οι αναδιαρθρώσεις -μεταρρυθμίσεις τις λέει η κυβέρνηση- που έχουν ξεκινήσει πάρα πολλά χρόνια πριν για να σώσουν το σύστημα γίνονται και στο χώρο της Υγείας. Η δημόσια Υγεία υποβαθμίζεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Στόχος είναι η εμπορευματοποίηση, η ιδιωτικοποίηση. Η κρατική χρηματοδότηση θα είναι μειωμένη έτσι κι αλλιώς κατά 260 εκατομμύρια ευρώ, αν δεν κάνω λάθος, στα δημόσια νοσοκομεία το 2014 σε σχέση με το 2013. Η συγκυβέρνηση, βέβαια, προσδοκά να εισπράξει κάμποσα εκατομμύρια ευρώ από το χαράτσι των 25 ευρώ -40 εκατομμύρια ευρώ κοιτάει να εισπράξει- που θα το πληρώνουν πάλι οι λαϊκές οικογένειες, οι εργαζόμενοι και αυτό θα εφαρμοστεί από 1/1/14.
Αυτά είναι μόνο επιμέρους τροχιοδεικτικές βολές για το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε σχέση με τη συνολική ιδιωτικοποίηση που προχωρά στον τομέα της Υγείας. Στην ουσία οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας υποβαθμίζονται συνεχώς, με σχέδιο και όχι αυθόρμητα, για να στέλνουν πελατεία στις ιδιωτικές δομές και να κερδίζουν έδαφος στην αγορά Υγείας οι επιχειρηματίες. Το 2009 το 55% των κλινών ήταν στην ιδιωτική Υγεία, απ' ό,τι λένε τα στοιχεία που πρόσφατα διαβάζαμε στον «Ριζοσπάστη», και οι ιδιωτικές νοσοκομειακές κλίνες αυξάνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, έναντι του δημοσίου. 
Αυξάνονται σταθερά από το 2007 μέσα στα χρόνια της κρίσης, κάθε χρόνο που περνάει. Πρόκειται, δηλαδή, για συνειδητή πολιτική επιλογή, η συνολική υποχώρηση της κρατικής ευθύνης και της χρηματοδότησης στην Υγεία. Βεβαίως, πρόκειται για αποφάσεις -και επιμένουμε σε αυτό- που είναι ειλημμένες χρόνια στο όνομα των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων που είχαν αποφασιστεί και εντείνουν στην ουσία τις διαδικασίες της ιδιωτικοποίησης.
Η κυβέρνηση δίνει κίνητρα για επενδύσεις προβάλλοντας τη μείωση των μισθών, επίσης αυτό που ονομάζουν μη μισθολογικό κόστος των εργαζομένων, μέσα στα νοσοκομεία, δηλαδή μείωση και των κρατικών δαπανών στην Υγεία. Ετσι απομένει μέρος του κρατικού προϋπολογισμού για να δοθεί ως επιδότηση, ως ζεστό χρήμα, ως «κίνητρα» σε επιχειρηματικούς ομίλους. Φυσικά, όσο απαλλάσσεται το κράτος τόσο επιβαρύνονται και τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι ασθενείς που πλέον όλοι θεωρούνται πελάτες αυτής της υπόθεσης. Πέρυσι, για παράδειγμα, ο ΕΟΠΥΥ αγόρασε υπηρεσίες Υγείας από ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα που κόστισαν πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ξεπερνάει το δισεκατομμύριο. Οσο, δηλαδή, είναι το σημερινό έλλειμμά του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρόσδεσης στην επιχειρηματική δραστηριότητα για παροχές που έπρεπε να εξασφαλίζονται δωρεάν από τις δημόσιες δομές Υγείας με ευθύνη του κράτους και όχι των Ταμείων. Εδώ στον «Ευαγγελισμό» επίσης, όπως πολύ καλά ξέρετε και εμείς ξέρουμε -έχει αποκαλυφθεί και μέσω του «Ριζοσπάστη»- οι εργολάβοι ροκανίζουν μια σειρά χρήματα που θα έπρεπε να αξιοποιούνται για το νοσοκομείο. Πληρώνει δηλαδή ο «Ευαγγελισμός» -όχι ότι και τώρα δεν αξιοποιείται- αλλά μεγάλο μέρος μπαίνει στην τσέπη των μεγαλοεργολάβων. 8,5 εκατομμύρια ευρώ για καθαριότητα, για φύλαξη, για σίτιση, για τεχνικές υπηρεσίες, δηλαδή τα κομμάτια αυτά που έχουν δοθεί σε εργολάβους. Ασθενείς και υγειονομικοί τα θύματα της επίθεσης Η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας κομπάζουν για τη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση προς τα δημόσια νοσοκομεία, συνολικά την Υγεία, έτσι ώστε να μειώσουν, λέει, το κρατικό έλλειμμα κ.λπ.
Ο προϋπολογισμός για λειτουργικές δαπάνες μειώθηκε από 200 εκατομμύρια ευρώ για να φτάσει σήμερα στα 96 εκατομμύρια ευρώ. Είναι τεράστια η μείωση αυτή που έχει γίνει αυτό το χρόνο. Ουσιαστικά, οι ασθενείς και οι υγειονομικοί είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της υπόθεσης. Εμείς θεωρούμε ότι είναι πραγματικά κούφια λόγια οι υποσχέσεις του υπουργείου Υγείας ότι οι μεταρρυθμίσεις δυναμώνουν τα δημόσια νοσοκομεία και αυξάνουν σε τελευταία ανάλυση τα κρεβάτια. Στην πραγματικότητα, τα κρεβάτια έχουν μειωθεί. Προσπάθειες μπορεί να γίνονται και από τους εργαζόμενους και από το διοικητικό προσωπικό και απ' τη διοίκηση των νοσοκομείων, όμως η ουσία παραμένει, το πρόβλημα παραμένει και οξύνεται. Γιατί την ίδια στιγμή οι ετήσιες εισαγωγές ασθενών απ' ό,τι τα ίδια τα στοιχεία λένε έχουν αυξηθεί δραματικά. 40.000 ήταν οι εισαγωγές πριν από μερικά χρόνια, και τώρα έχουν ξεπεράσει τις 52.000 ετήσια. Είναι πάρα πολύ μεγαλύτερος αριθμός. Επίσης, τα επείγοντα, ξεπερνούν τις 500.000. Το ίδιο και όσοι έρχονται για να κάνουν εργαστηριακές ιατρικές εξετάσεις.
Πώς, λοιπόν, να αντεπεξέλθει το νοσοκομείο, πώς να αντεπεξέλθει ο εργαζόμενος, ο γιατρός, ο νοσηλευτής, το υπόλοιπο προσωπικό εδώ, όταν μειώνεται και η χρηματοδότηση. Βεβαίως, ξέρουμε ότι εσείς συνολικότερα, και όσοι δεν βρίσκονται σε αυτή την αίθουσα, που είναι η πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι του «Ευαγγελισμού» την πληρώνουν. Στις πλάτες τους πέφτουν όλες αυτές οι πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων. Γιατί υπάρχουν περικοπές σε μόνιμο προσωπικό, είναι πασίγνωστο αυτό και διότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί με το υπάρχον. Ενώ θα έπρεπε να είναι πάνω από 3.500 οι εργαζόμενοι, οι μόνιμοι εργαζόμενοι στον «Ευαγγελισμό» δεν ξεπερνούν τις 2.000. Τα κενά που δημιουργούνται καλύπτονται με πολύ αίμα, ιδρώτα, με κινδύνους και για τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές αλλά και για τους ασθενείς. Με ξεζούμισμα των ίδιων των εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό» και με ευέλικτους, αυτούς που λέμε φθηνούς εργαζόμενους, λίγο πολύ τσάμπα ή χαμηλόμισθους με ελάχιστα δικαιώματα, από αυτούς που παίρνουν από τις εργολαβίες, από συμβασιούχους, από μαθητευόμενους, από φοιτητές που ουσιαστικά είναι απλήρωτη εργασία. Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν στις μονάδες εντατικής θεραπείας και σε όλα τα τμήματα. Δε μπορεί, δηλαδή, να λειτουργήσει το νοσοκομείο όταν δουλεύουν διπλοβάρδιες, όταν υπάρχουν συνεχείς εφημερίες, όταν δεν τις πληρώνονται, όταν ο άλλος είναι σε εφημερία πάνω από πολλούς ασθενείς που πρέπει να έχει τη φροντίδα και μάλιστα για πολύ σοβαρά περιστατικά που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς, βάζουν σε κίνδυνο την ίδια την ψυχική, σωματική υγεία, του εργαζόμενου, του γιατρού, του νοσηλευτή. Ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα υπεράσπισης της υγιεινής και ασφάλειας σε τέτοιους χώρους όταν πραγματικά θεωρούμε ότι είναι βαριά και ανθυγιεινά αυτά τα επαγγέλματα. Οταν έρχεσαι σε επαφή με πάρα πολλές ουσίες χημικές ή όταν υπάρχει εντατικοποίηση της εργασίας για να μπορεί να εξυπηρετηθεί ο κόσμος.
Σε συνάντηση που είχαμε την προηγούμενη βδομάδα με το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, για το τεράστιο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, την πορεία ιδιωτικοποίησης, τις μειώσεις προσωπικού, τέθηκαν τα ζητήματα. Ξέρετε πολύ καλά ότι και εδώ δεν υπάρχουν επιθεωρητές και υπεύθυνοι για το θέμα της υγιεινής και ασφάλειας. Δεν τα ξέρει αυτά η κυβέρνηση; Δεν τα βλέπει αυτά το υπουργείο Υγείας; Τα ξέρει και τα παραξέρει, τα βλέπουν και τα παραβλέπουν αυτά. Και ακριβώς επειδή τα ξέρουν περνούν σε βρώμικη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους γι' αυτή την υπόθεση μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο και μάλιστα φτάνουν με αισχρό τρόπο -να το πω έτσι- να κάνουν επιθέσεις ενάντια στα συνδικαλιστικά όργανα, ενάντια σε συνδικαλιστές. Ακουγα την προηγούμενη βδομάδα τον κύριο υπουργό Υγείας να επιτίθεται στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, σε άλλους αγωνιστές συνδικαλιστές, προσωπικά στον Ηλία το Σιώρα και να λέει, είσαι κομμουνιστής, γιατί διεκδικούσε το δίκιο και γιατί έλεγε τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αλλά και οι ασθενείς, ο κόσμος που έρχεται να γιατροπορευτεί στον «Ευαγγελισμό». Ηταν αήθης επίθεση, στοχεύει συγκεκριμένα, στο θυμικό, σε κάποια αντικομμουνιστικά σύνδρομα του παρελθόντος, σε μια επιφύλαξη γιατί ο κόσμος είναι οργισμένος, είναι αγανακτισμένος απ' αυτή την κατάσταση.
Πολλές φορές ο ασθενής ή η οικογένειά του που τον συνοδεύει βλέπει στο πρόσωπο του γιατρού ή του νοσηλευτή «αντίπαλο» και δεν καταλαβαίνει μέσα στην αγωνία του, μέσα σ' αυτό που περνά την οργή που έχει απέναντι σ' ένα κράτος που δεν του συμπαραστέκεται και δεν του λύνει τα βασικά. Ο γιατρός δεν είναι αντίπαλός του, αλλά είναι ο σύμμαχος, ο συμπαραστάτης του. Είναι αυτός που θα τον σώσει σε μια δύσκολη στιγμή. Μαζί, χέρι χέρι πρέπει να παλέψουν για να ανατρέψουν συνολικά αυτή την πολιτική και να αντιμετωπίσουν άμεσα, επείγοντα προβλήματα που υπάρχουν στον τομέα της Υγείας, μέσα στο νοσοκομείο, αλλά κυρίως να ανοίξουν το δρόμο για συνολικότερες αλλαγές χωρίς ράντζα, χωρίς ιδιώτες, χωρίς να πληρώνει ο καθένας για το στοιχειώδες που είναι το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην περίθαλψη, το δικαίωμα να έχει την υγεία για να προσφέρει. Ο «Ευαγγελισμός» και τα υπόλοιπα νοσοκομεία σηκώνουν μεγάλο βάρος και από το γεγονός ότι δεν υπάρχει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ενώ θα έπρεπε αυτές οι δομές να αναπτυχθούν, να είναι εξοπλισμένες, στελεχωμένες και να χρηματοδοτούνται έτσι ώστε να μην έρχεται ο καθένας για το παραμικρό όταν έχει εφημερία, για παράδειγμα, ο «Ευαγγελισμός» από ένα απλό κρυολόγημα, από έναν απλό τραυματισμό. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας θα μπορούσε να το λύσει, αν δούλευε σε 24ωρη βάση και παρείχε αυτή τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους δωρεάν. Αρα, αυτό θα πρέπει πρωταρχικά να λυθεί, αλλά αυτό είναι ζήτημα πολιτικής θέλησης, πολιτικής απόφασης, είναι ζήτημα κυβερνητικής πολιτικής, τι προτείνεις, δηλαδή, στο λαό.
Ο λαός μας δεν αντέχει άλλο. Διάβαζα στο «Ριζοσπάστη» ότι φθάνουν ασθενείς στο ταμείο -για τον «Ευαγγελισμό» μιλούσε- και φεύγουν κλαίγοντας γιατί δεν έχουν στοιχειωδώς να αγοράσουν αυτό που τους έγραψε ο γιατρός ή για να κάνουν εξετάσεις για σοβαρές ασθένειες που δεν καλύπτονται από τα Ταμεία. Με 30% ανεργία, 60% στους νέους, με 2,5 εκατ. συνταξιούχους, αν προστεθούν σ' αυτά και οι οικογένειες όλων αυτών φτάνουν σε πάρα πολλά εκατομμύρια ελληνικό λαό που αυτή τη στιγμή δεν έχει τα στοιχειώδη. Δε μπορεί να ζήσει, να θρέψει την οικογένειά του, τον εαυτό του. Πώς θα πάρει φάρμακα ή να κάνει ακριβές εξετάσεις; Να γίνει το θέμα της Υγείας υπόθεση του λαϊκού κινήματος Το θέμα της Υγείας θέλουμε ξανά, επιτακτικά και προσπαθούμε ως Κόμμα, όσο μπορούμε με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, να θέσουμε μέσα στην ελληνική κοινωνία, να το βάλουμε στο κίνημα. Δεν αφορά μόνο τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους εργαζόμενους διοικητικούς σε άλλες ειδικότητες μέσα στο νοσοκομείο, συνολικά σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Αφορά όλη την ελληνική κοινωνία. Αφορά και τον αγρότη, τον επαγγελματία, τον εργάτη, τον άνεργο, το συνταξιούχο, το νέο, τη γυναίκα. Ξέρετε τις προτάσεις μας. Διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσια Υγεία, δωρεάν Υγεία για όλους. Δεν κάνουμε πίσω απ' αυτό. Δε λύνεται το πρόβλημα με ημίμετρα. Εμείς λέμε κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, θέλουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Δε μπορούμε να συμφωνήσουμε με άλλες δυνάμεις, με άλλες παρατάξεις, με άλλα κόμματα, όπως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που λένε ανά διαστήματα ότι για τους επικουρικούς γιατρούς, για παράδειγμα, θα προσληφθούν όταν ξεπεραστεί η οικονομική κρίση. Δε μπορεί να λέμε -εμείς δε λέμε, άλλοι τα λένε- για τους εργολαβικούς εργαζόμενους να αντικατασταθούν και να προσληφθούν εργαζόμενοι από τα προγράμματα κοινωνικής εργασίας, δηλαδή τσάμπα εργασία ή φθηνή εργασία χωρίς δικαιώματα. Γιατί αυτά τα ημίμετρα δεν είναι πως βελτιώνουν και λύνουν το πρόβλημα της Υγείας, της περίθαλψης του λαού μας, αλλά το επιδεινώνουν, το διαιωνίζουν και το διογκώνουν. Αυτές οι πολιτικές ακολουθήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Χρειάζεται να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό, χρειάζεται δημόσια δωρεάν αποκλειστικά Υγεία για όλους. Αυτές οι λεξούλες έχουν τη σημασία τους, δεν τις λέμε εμείς από κάποια εμμονή που έχουμε, από δογματισμό ή από ιδεοληψίες, όπως λένε ορισμένοι. Αυτές οι απλές λεξούλες έχουν τη σημασία τους για το πώς σκέφτεσαι να οργανώσεις ή τέλος πάντων τι προτείνεις ως κόμμα στον ελληνικό λαό όταν αύριο σε ψηφίσει, όταν αγωνιστεί, όταν φτάσει στο κίνημα, όταν βάλει πλάτη ο λαός και γίνεις κυβέρνηση. Μια λαϊκή διακυβέρνηση, μια λαϊκή εξουσία. Λοιπόν, αυτό λέει το ΚΚΕ, άλλες δυνάμεις δεν το λένε, αντίθετα κάνουν αβέρτα προτάσεις κυβερνητικής συνεργασίας, διαχείρισης με διάφορα μείγματα αντιμετώπισης της κρίσης. Δε λύνεται το πρόβλημα έτσι.
Η διέξοδος για το λαό απ' την οικονομική κρίση σε όφελός του και όχι σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, σε όφελος των μονοπωλιακών ομίλων, βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ. Η οποία είναι η μόνη ρεαλιστική και δεν παραπέμπει στη δευτέρα παρουσία. Οι άλλες προτάσεις είναι που παραπέμπουν στη δευτέρα παρουσία, ακριβώς γιατί μόνο αυτή η πρόταση μπορεί να μας οδηγήσει σε διέξοδο. Νέα μέτρα και με «κούρεμα» και με «επαναδιαπραγμάτευση» Αυτό γίνεται αν πας σε προτάσεις, όπως με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που λένε θα παλέψουμε για επιμήκυνση του κρατικού χρέους, για νέα δανειακή σύμβαση, να πάρουμε αυτά τα δάνεια, να μη φέρουμε άλλα μνημόνια αλλά να πάρουμε κάποια μέτρα που δε θα είναι οριζόντια, θα είναι κάθετα, θα πιάσουν μερικές κατηγορίες υψηλόμισθων και ως δια μαγείας θα λυθεί το πρόβλημα και θα περάσουμε στην ανάκαμψη. Αναιμική ανάκαμψη με αυτή την πολιτική μπορεί να έρθει κάποια στιγμή, μόνο που αυτή θα είναι μικρή, θα είναι σύντομη και θα μας βυθίσει σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Γιατί ακριβώς δεν είναι λύσεις αυτές. Γιατί φέρνουν αντιλαϊκά μέτρα, έφεραν πάρα πολλούς αντιλαϊκούς νόμους. Αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να παρθούν πίσω, ούτε αυτοί το λένε. Ούτε ως προεκλογικό σύνθημα δε λένε ότι θα τα καταργήσουν. Πάλι θα την πληρώσει ο λαός και θα ανεβαίνουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, του κεφαλαίου, των λίγων. Από την άλλη μεριά, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι στη γραμμή του κουρέματος του χρέους, να κόψουμε κι άλλο χρέος - κόπηκε λίγο, να κοπεί κι άλλο και μετά να κάνουμε πιο ικανή διαπραγμάτευση χτυπώντας πιο δυνατά το χέρι στο τραπέζι της τρόικας. Πάλι από άλλη μεριά που φαντάζει ως ρεαλιστική πρόταση -που είναι η πρόταση του ΔΝΤ βεβαίως αυτή- δε δίνει λύσεις. Διότι δε θα σου κουρέψει κανένας δανειστής, κανένας «εταίρος», κανένας «σύμμαχος», καμιά ΕΕ, καμιά ΕΚΤ, κανένα ΔΝΤ το χρέος χωρίς να πάρεις μέτρα. Για να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, των χωρών τους, των κρατών τους, των ομίλων τους, των κεφαλαιούχων που τους ενδιαφέρει. Δε θα το κάνουν «για την ψυχή της μάνας τους» η Μέρκελ ή η Λαγκάρντ στο ΔΝΤ. Αρα, και με κούρεμα του χρέους και ξανά με επαναδιαπραγμάτευση εφόσον δέχεσαι, πας σε αυτή τη λογική. Που σημαίνει, νέα μέτρα. Ασχετα πώς θα είναι αυτά. Γιατί, μπορεί να είναι φορολογία, να είναι κι άλλο κόψιμο μισθών. 'Η μπορεί να είναι επιμήκυνση του χρόνου συνταξιοδότησης, να πάει από τα 67 στα 68, 69 χρόνια και πάει λέγοντας. Υπάρχουν τέτοιες εναλλακτικές προτάσεις, μόνο που αυτές οι εναλλακτικές προτάσεις είναι μέσα στη στρούγκα. Λύση μόνο αν γίνει λαϊκή περιουσία ο πλούτος Χρειάζεται λαϊκή εξουσία, εργατική εξουσία, λαϊκή διακυβέρνηση, πέστε την όπως θέλετε, γιατί δεν υπάρχει κόμμα στην ελληνική κοινωνία ή τάξη που να μην έχει στόχο την εξουσία, να κυβερνήσει και να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, αυτό είναι αστείο και να το σκεφτεί κανένας. Αυτή η εξουσία όμως θα πρέπει να έχει ορισμένες προϋποθέσεις. Θα πρέπει να έχει πρόγραμμα πάλης που να προχωράει στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Είναι ξύλινη πολύ η γλώσσα αυτή, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων; Ομως δε γίνεται, αν δε γίνει λαϊκή περιουσία ο πλούτος της χώρας δε θα λύσουμε το πρόβλημα, αν δε γίνει δημόσια η Υγεία, δεν θα λύσουμε το πρόβλημα. Αν έχεις συνέχεια επιχειρηματικά συμφέροντα, δε θα λύσεις το πρόβλημα. Αν δεν έχεις τον ορυκτό πλούτο, το μέταλλο, τη χημική βιομηχανία, τα τρόφιμα ως λαϊκή ιδιοκτησία, δε θα μπορέσεις να λύσεις το πρόβλημα. Αν επίσης είσαι μέσα στην ΕΕ και δεν κάνεις αποδέσμευση από την ΕΕ, δε θα λύσεις το πρόβλημα γιατί ΕΕ σημαίνει δέσμευση. Αν δεν προχωρήσεις με τη σχεδιασμένη οικονομία - μη σας τρομάζει ο κεντρικός σχεδιασμός. Ο καπιταλισμός, αυτό το σύστημα της σαπίλας είναι που έχει αναρχία στην παραγωγή. Και είναι αναρχία γιατί ο καθένας από τους ιδιώτες, από τους καπιταλιστές, κοιτάνε για πάρτη τους πώς θα έχουν περισσότερα κέρδη ώστε να μπορούν να μπουν στον ανταγωνισμό με τους άλλους. Κι έτσι κλείνει ο ένας, συγχωνεύεται με τον έναν, εξαγοράζεται από τον άλλο, ο άλλος ενδιαφέρεται να πάει αλλού γιατί έχει περισσότερο κέρδος και πάει τη βιομηχανία του, τα κεφάλαιά του και την παραγωγή του στη Βουλγαρία ή αλλού. Αυτό γίνεται στον καπιταλισμό. Ενώ η λαϊκή εξουσία, η λαϊκή διακυβέρνηση που εμείς προτείνουμε στον ελληνικό λαό θα μπορεί να σχεδιάζει αυτό το ζήτημα, θα μπορεί να σχεδιάζει την ανάπτυξη, θα μπορεί να κατανείμει το εργατικό δυναμικό, να τελειώσει η μάστιγα της ανεργίας για όλους, να υπάρχει σταθερή μόνιμη δουλειά. Να μπορεί να λύσει προβλήματα ανισομετριών που υπάρχουν στην περιφέρεια στην Ελλάδα. Να μπορεί βεβαίως μέσα από αυτή την ανάπτυξη να ενισχύει την Υγεία, την Παιδεία, άλλους κοινωνικούς τομείς.
πηγή rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου