Φάρμακα: Η τιμή τους μειώνεται - οι πληρωμές των ασθενών αυξάνονται!

Είναι γνωστή η λαϊκή ρήση «μια εικόνα, χίλιες λέξεις». Αντίστοιχα, στην «εικόνα» μιας συνταγής φαρμάκων αποκαλύπτεται η ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής στη φαρμακευτική περίθαλψη του λαού. Αποκαλύπτει, με την προϋπόθεση ότι θα διαβαστεί σωστά, ότι «βρέξει - χιονίσει», από τη στιγμή που η λαϊκή φαρμακευτική περίθαλψη μπαίνει στο «ζύγι» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αποτελεί βάρος και «κόστος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους, από το οποίο επιδιώκουν να απαλλαχτούν όσο γίνεται περισσότερο. Διότι έρχεται σε αντίθεση με τη στρατηγική ΕΕ - κεφαλαίου για τη διαμόρφωση ακόμα πιο φτηνών εργαζομένων, βασική προϋπόθεση της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Ας δούμε, λοιπόν, μέσα από δύο συνταγές φαρμάκων, τι σημαίνουν οι μοντέρνες ευρωενωσιακές διατυπώσεις «εξορθολογισμός των δαπανών», «βιωσιμότητα συστημάτων Υγείας - Ασφάλισης», που έχουν υιοθετηθεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Πώς γίνεται οι ασθενείς όταν φτάνουν στο ταμείο, να πληρώνουν περισσότερα για τα ίδια φάρμακα που έπαιρναν τον προηγούμενο μήνα, ενώ η τιμή τους είναι μικρότερη!!!

Τα παραδείγματα αφορούν φάρμακα που παίρνουν σταθερά κάθε μήνα 2 ασθενείς με χρόνια νοσήματα. Συγκρίνονται οι αλλαγές που έγιναν πρόσφατα στις τιμές των φαρμάκων, στις αποζημιώσεις των ασφαλιστικών ταμείων και στις συμμετοχές των ασθενών. Συγκρίνεται η ίδια συνταγή πριν και μετά την εφαρμογή των μέτρων.

• Ο πρώτος ασθενής:

Παίρνει φάρμακα που η συνολική λιανική τιμή τους ήταν 36,80 ευρώ και σήμερα είναι 28,40 ευρώ. Δηλαδή, μειώθηκε η τιμή των φαρμάκων κατά 22,9%.
Πριν, ο ασθενής πλήρωνε συμμετοχή 11,50 ευρώ και σήμερα πληρώνει 17 ευρώ. Δηλαδή, αυξήθηκε η πληρωμή κατά 47,8%.
Πριν, το ασφαλιστικό ταμείο πλήρωνε 25,30 ευρώ και σήμερα πληρώνει 10,40 ευρώ. Δηλαδή, μειώθηκε η πληρωμή του ασφαλιστικού ταμείου κατά 55%.

• Ο δεύτερος ασθενής:

Παίρνει φάρμακα που η συνολική λιανική τιμή τους ήταν 36,60 ευρώ και σήμερα είναι 34,30 ευρώ. Δηλαδή, μειώθηκε η τιμή των φαρμάκων κατά 6,3%.
Πριν, ο ασθενής πλήρωνε συμμετοχή 12,30 ευρώ και σήμερα πληρώνει 15,80 ευρώ. Δηλαδή, αυξήθηκε η πληρωμή κατά 28,5%.
Πριν, το ασφαλιστικό ταμείο πλήρωνε 24,30 ευρώ και σήμερα πληρώνει 18,50 ευρώ. Δηλαδή, μειώθηκε η πληρωμή του ασφαλιστικού ταμείου κατά 23,8%.

Παρά το γεγονός ότι και στις 2 περιπτώσεις η θεσμοθετημένη συμμετοχή των ασφαλισμένων είναι 25%, στην πραγματικότητα πριν τα τελευταία μέτρα η συμμετοχή τους ήταν αντίστοιχα 31,25% και 33,6% και μετά τα μέτρα εκτινάχτηκε στο 59,8% και 46%.

Το «εργαλείο» για να επιτευχθεί αυτό είναι η μείωση της ασφαλιστικής αποζημίωσης των φαρμάκων. Αυτό σημαίνει ότι το 75% της συμμετοχής του ασφαλιστικού ταμείου δεν υπολογίζεται στο σύνολο της λιανικής τιμής του φαρμάκου, αλλά σε ένα μέρος της, ανάλογα με τη θεραπευτική του κατηγορία.
Αυτό το μέρος που υπολογίζεται η ασφαλιστική αποζημίωση, που ονομάζεται «τιμή αναφοράς», μειώθηκε περισσότερο από πριν. Ετσι, ενώ μειώθηκε - σε όλα τα φάρμακα των παραδειγμάτων - η λιανική τους τιμή, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν αρκετά περισσότερα τόσο σε ποσοστό, όσο και σε χρήμα σε σχέση με πριν που ήταν πιο ακριβά τα φάρμακα. Διότι η «τιμή αναφοράς» είναι ακόμα μικρότερη από τη λιανική τιμή του φαρμάκου. Τη διαφορά αυτή την πληρώνουν οι ασφαλισμένοι επιπλέον του 25% της συμμετοχής τους και του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή.

Αυτά είναι για τους ασθενείς τα αποτελέσματα της πολιτικής και των μέτρων της κυβέρνησης για το φάρμακο, τα οποία αποτελούν μέρος των συνολικών μέτρων μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», για να συμπιεστεί περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης.

Το κράτος μειώνει τη φαρμακευτική δαπάνη διότι - εκτός των άλλων - επιδιώκει να εξασφαλίσει ποσά με τα οποία θα στηρίξει τα παντός είδους κίνητρα - φοροαπαλλαγές, μειώσεις εισφορών, ζεστό χρήμα κ.λπ. - υπέρ του κεφαλαίου. Η μείωση των τιμών των φαρμάκων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ελάχιστη μείωση από την υπερκερδοφορία των φαρμακοβιομηχανιών - ντόπιων και ξένων - που τελικά θα τους γυρίσει πάλι πίσω με πολλαπλάσιο τρόπο μέσω της εξασφάλισης των κινήτρων από το κράτος, το συλλογικό καπιταλιστή.
Το γεγονός ότι από τη μείωση των τιμών των φαρμάκων ο λαός όχι μόνο δεν κερδίζει αλλά και από πάνω χάνει περισσότερο δείχνει ότι το πρόβλημα είναι βαθιά ταξικό-πολιτικό. Εχει να κάνει με την ανάπτυξη, για ποιο σκοπό γίνεται και ποιος ωφελείται από αυτήν. Θέτει μπροστά στο λαό το ζήτημα ότι για να γίνουμε πραγματικά «κανονική χώρα» προϋποθέτει ο πλούτος που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία, με τη δική τους εξουσία, με την κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής φαρμακοβιομηχανίας.

Σε αυτόν το στόχο πρέπει να κατατείνει η λαϊκή συμμαχία και πάλη, γιατί μόνο έτσι το φάρμακο μπορεί να γίνει κοινωνικό αγαθό, να αξιοποιείται καθολικά και απολύτως δωρεάν από όλους όσοι το χρειάζονται. Αυτή η πάλη, με αυτό το περιεχόμενο είναι αναγκαίο σήμερα να ενισχυθεί. Σε αντιπαράθεση με τους σημερινούς και αυριανούς εκκολαπτόμενους σωτήρες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπου ο λαός θα πληρώνει πιο ακριβά για φάρμακα, σύμφωνα με την κυβέρνηση ή, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, δωρεάν φάρμακα μόνο για όσους είναι γύρω από το όριο της φτώχειας και όλοι οι άλλοι να πληρώνουν. Με άλλα λόγια, το ίδιο αποτέλεσμα για το λαό...

Είναι κριτήριο επιλογής, ένταξης και ισχυροποίησης της λαϊκής συμμαχίας η στήριξη του ΚΚΕ στην πολιτική μάχη των δημοτικών, περιφερειακών εκλογών και ευρωεκλογών διότι θα συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση της λαϊκής αντιπολίτευσης και στη διεκδίκηση να έχει ο λαός αυτό που δικαιούται. Απολύτως δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ανεξάρτητα από την ασφαλιστική, εργασιακή, οικονομική κατάσταση.
Αυτή η επιλογή θα πιάσει τόπο, έχοντας κατά νου ότι «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»...

πηγή rizospastis.gr