Ενας ........Ελληνας Γιατρός στην Γερμανία

Έφυγα μετά τις σπουδές κατευθείαν. Τέλειωσα Ιατρική στην Ελλάδα με λίαν καλώς, βράβευση και δημοσιεύσεις σε φοιτητικά συνέδρια, με σαφείς στόχους από καιρό. Ειδικότητα και διδακτορικό. Μετά πανεπιστημιακή καριέρα. Ίσως στην Ελλάδα, ίσως στο εξωτερικό, ίσως πουθενά. Πρώτη θέση εργασίας σε πασίγνωστη πανεπιστημιακή κλινική. Από την συνέντευξη όλοι έμειναν ενθουσιασμένοι, πέρα από έναν ξερακιανό φλώρο χωρίς κλινική εμπειρία που ζήλεψε τους στόχους μου. Έμελλε να είμαι στο τμήμα του. Δεν με ήθελε ποτέ. Σε ένα δωματιάκι 5 τμ στοιβαγμένα 4 άτομα συν τους φοιτητές. Υπολογιστής για να εργαστώ δεν υπήρχε πέρα από αυτόν πάνω στο φορητό αμαξίδιο της ιατρικής επίσκεψης. Ώρες ορθοστασίας. Υποτίμηση και αποτροπιασμός η συμπεριφορά των περισσοτέρων. "Είσαι από Ελλάδα, πληρώστε τα χρέη σας", να φωνάζουν στους διαδρόμους, "δεν θέλω να με εξετάσει ο ξένος" να λέει ο άλλος. Να θυμώνουν που οι Έλληνες τους τρώνε τάχα τα εκατομμύρια, ενώ αυτοί δουλεύουν σκληρά. Να πηγαίνω

κάθε μέρα στη δουλειά στις 8 το πρωί και να φεύγω στις 10 το βράδυ. Να είμαι ο βρωμοέλληνας. Με παγερό και αηδιασμένο ύφος να με κοιτούν, να τους ενοχλούν τα πάντα. Ακόμα και τα χοντρά ρούχα που φορούσα λόγω κρύου. Μια μέρα, έφτασε το τελεσίγραφο. Με παγερά μάτια να σου λέει ο ξανθός ναζιστής ότι δεν σε θέλει άλλο στη δουλειά, δεν έχει να σε πληρώσει (το πανεπιστήμιο πλήρωνε!). "Θα παραμείνεις μόνο αν σε πληρώσει το ελληνικό κράτος", είπε. Τότε ήμουν άπειρος και φοβισμένος και ήθελα να φύγω, τώρα θα τον είχα στείλει στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχω όλα τα έγγραφα που θα μπορούσαν να τον καταδικάσουν. Δεύτερη δουλειά, τα προσόντα πολλά και βρήκα αμέσως. Σε μια αυστηρή κλινική. Καθημερινά εργασία πάνω από 11 με 12 ώρες, οι γιατροί ελάχιστοι, οι Γερμανοί να παραιτούνται. Να λένε ότι δεν θέλουν ξένους, αλλά αναγκάζονται. Να σου φωνάζουν, να σε διατάζουν ακόμα και οι νοσοκόμοι. Να θες να τους διαολοστείλεις και να διακηρρύξεις τις περήφανες ιδέες, με τις οποίες μεγάλωσες, τα ιδανικά σου, μια ζωή διάβαζες και τώρα σε βγάζουν βρωμοέλληνα. Να κατηγορούν τη χώρα σου ή να γελάνε ειρωνικά, να προωθούν μόνο τους Γερμανούς και να τους δίνουν κρυφά μπαξίσια. Εσύ να γαμ...έσαι στις εφημερίες για κάτι ψιλά συγκριτικά με την απόδοσή σου. Να γυρνάς στο σπίτι πεθαμένος. Να ξυπνάς με εφιάλτες τη νύχτα, να ντύνεσαι για να πας στη δουλειά. Να βγαίνεις έξω και να συνειδητοποιείς ότι ακόμα είναι 3 το βράδυ. Να κλαις από την κατάντια σου και να γυρνάς πίσω. Από τις εξαντλητικές ώρες εργασίας να λιποθυμάς το πρωί. Να μην πηγαίνεις μια μέρα στη δουλειά και ενώ όλοι έμαθαν τι έπαθες να μην σε ρωτούν οι ανώτεροι γιατί και πως. Έτσι, γιατί εσύ δεν αντέχεις όπως 1-2 Γερμανοί ή Γερμανίδα που δουλεύουν 14 ώρες τη μέρα και πηδιέται στο γραφείο με τον ανώτερο με ανοιχτές κουρτίνες. Να μην σου πληρώνουν ούτε μία υπερωρία γιατί έχεις πολλές και δεν έχουν λεφτά. Να βλέπεις τη μικρή αλλοδαπή συνάδελφο να παρενοχλείται σεξουαλικά και να μην μπορείς να δώσεις μια μπουνιά στο αρ...ίδι που την έχει εξευτελίσει γιατί μετά θα βρουν τρόπο να διώξουν εσένα. Δεν μπορείς να τους πας κόντρα, θα μείνεις χωρίς σπίτι και με ελάχιστο εισόδημα. Τα μαντάτα από την Ελλάδα: "Μην τολμήσεις να γυρίσεις πίσω, θα ψωμολυσσάς''. Το Ίντερνετ ο μόνος τρόπος επαφής με τη χώρα σου. Τα πάντα γκρεμίζονται. Δεν έχεις μεταφορικό μέσο, σε κοροιδεύουν που δεν έχεις αυτοκίνητο, που είσαι "φτωχός", μια φορά σε φώναζαν φτωχό. Κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι. Δεν θα συγχωρέσεις ποτέ αυτούς που σε πρόδωσαν (Έλληνες) και αυτούς που σε χλεύασαν και σε μισούν κατά βάθος απόλυτα (Γερμανοί). Καληνύχτα. Πηγή: www.lifo.gr