Τι φοβούνται οι επιχειρηματίες φαρμάκου

Οι εργοδότες προσπαθούν, με αφορμή την κρίση, να χτυπήσουν... «πολλά τρυγόνια», όπως είναι η συλλογική οργάνωση, η αλληλεγγύη, η ενότητα των εργαζομένων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των επιχειρηματιών στον κλάδο του φαρμάκου. Προσπαθούν να ξεμοναχιάσουν κάθε εργαζόμενο και αρνούνται να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις, παρότι πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις - οι πιο «δυνατές» - είτε διατηρούν τη ΣΣΕ του 2009, είτε έχουν κάνει αυξήσεις εξατομικευμένα. Τι θα ακολουθήσει πολύ σύντομα και σε επίπεδο μισθού, δεν είναι δύσκολο να κρυφτεί, αφού οι ίδιες αυτές εταιρείες: Απολύουν, υποχρεώνουν σε εκ περιτροπής εργασία, εντατικοποιούν ακόμα περισσότερο τη δουλειά. Αξιοποιούν κάθε αντεργατική δυνατότητα, αλλά ρίχνουν το «τυράκι»: «Βλέπεις, εμείς δεν πειράζουμε τους μισθούς»...

Για τους εργαζόμενους βέβαια το πρόβλημα δεν είναι ατομικό. Ζητούν να υπογραφούν επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που να προβλέπουν αυξήσεις μισθών. Ωστόσο οι φαρμακοβιομήχανοι και οι φαρμακέμποροι δεν το δέχονται, θέλουν να διαλυθούν τα συνδικάτα, να καταργήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να υπονομεύσουν την οργάνωση «από τα κάτω». Θέλουν να έχουν το «πάνω χέρι» και την ευελιξία να επιβάλλουν ανά πάσα στιγμή τους δικούς τους όρους με ατομικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις. Αυτός είναι ο σκοπός της τακτικής τους.

Γι' αυτό, και πάλι ο λόγος είναι στους εργαζόμενους, στις σωματειακές επιτροπές, στα επιχειρησιακά σωματεία να αποφασίσουν με γενικές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες τα βήματά τους. Αυτή η προτεραιότητα μπήκε και στην πρόσφατη σύσκεψη του Συνδικάτου Φαρμάκου Αττικής με συνδικαλιστές κι εργαζόμενους από φαρμακοβιομηχανίες, φαρμακαποθήκες, φαρμακεία. Να ανοίξει η συζήτηση για κατοχύρωση της ΣΣΕ στους χώρους δουλειάς. Να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πώς θα τη διεκδικήσουν. Να «ψυλλιαστούν» από την επιμονή των εργοδοτών να μην κατοχυρώσουν συλλογικά αυτά που ήδη (προς το παρόν) δίνουν. Να φανεί και με αυτό τον τρόπο, ότι οι επιχειρηματίες φοβούνται τους οργανωμένους και ενωμένους εργαζόμενους, καιροφυλακτούν να «διαπραγματευτούν» ατομικά μαζί τους για να τους τσακίσουν.

Είναι ενδεικτικά όσα ακούστηκαν στη σύσκεψη για τις τακτικές της εργοδοσίας σε επιχειρήσεις που - κατά τα άλλα - κυριαρχεί το μοτίβο «...εδώ είμαστε μια οικογένεια». Γνωστή επιχείρηση ντόπιου φαρμακοβιομήχανου, αφού μάζεψε τους ιατρικούς επισκέπτες και τους είπε πως δεν τους χρειάζεται όλους, στη συνέχεια τους ζήτησε να αναφέρουν όσους συναδέλφους δεν δουλεύουν τόσο σκληρά, λέγοντάς τους: «Ολοι ξέρουμε πως υπάρχουν αυτοί. Ας μην θεωρηθεί ρουφιανιά»!.. Σε άλλη επιχείρηση ο εργοδότης φροντίζει να πληρώνει όσους εργάζονται στην παραγωγή και στους υπόλοιπους χρωστάει δεδουλευμένα μηνών. Αντίστοιχη εμπειρία μεταφέρθηκε και από άλλους χώρους δουλειάς, όπως φαρμακαποθήκες, φαρμακεία και ομίλους...

πηγή rizospastis.gr